موجب تقرّب به خداست - به خانوادهء مقتول باز دارد .
از خودپسندى و دل دادن به چيزى كه ترا خوش آيد و دوست داشتن چاپلوسى مردم دورى گزين ، زيرا آنها همه از مناسبترين فرصتهاى شيطان است ، تا نيكيهاى نيكوكاران را محو و نابود سازد .
از منّت نهادن بر رعيّت به هنگام احسان و نيكوكارى و نيز از بزرگ شمردن كار بيش از آنچه انجام داده اى بپرهيز ، و همچنين از تخلَّف وعده اى كه به آنان مىدهى ، و از تند سخن گفتن با رعيّت ، زيرا منّت گذاردن ؛ احسان را باطل و بىاجر گرداند ، و تخلَّف از وعده موجب خشم خدا و مردم مىشود . و به راستى خداوند فرموده است : * ( كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ الله أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ ) * يعنى : « بزرگ دشمنى و خشمى است به نزد خداى گفتن آنچه را كه نمىكنيد - صفّ : 3 » .
زنهار مبادا از شتابزدگى در كارها پيش از رسيدن وقتشان ، و از سستى و تنبلى در وقت رسيدن زمانشان ، و از گستاخى و پافشارى به هنگام معلوم نبودن خوب و بدشان ، و از بىاعتنائى به وقت واضحشدنشان ، هر چيزى را در جاى خود گذار و هر كارى را در زمان مختصّ آن به انجام رسان .
مبادا چيزى را كه بهرهء همهء مردم در آن يكسان است ويژهء خودسازى ، و زنهار از شانه خالى كردن از وظائف مربوطه ، و بپرهيز از غفلت و نادانى در آنچه مربوط به تو بوده و بر همگان آشكار است . زيرا كه آن از تو گرفته و به ديگرى داده مىشود . و به زودى پرده از روى كارهايت كنار رود و خداوند جبّار با عظمت خود جلوه كند ، و داد ستمديدگان از ستمگران بستاند ، جلو خشم و تندى و دستيازى و زخم زبان خود را بگير ، و تمام آنها را با در اختيار گرفتن تيزى زبان و تأخير در يورش مواظبت كن ، و نيز به هنگام بروز يكى از علائم خشم چشمانت را به سمت آسمان بالا بر ، تا اينكه آتش خشمت فروكش كند ، و حاكم نفس خود گردى ، و اين را بدان كه هرگز حاكم بر خود نخواهى شد مگر اينكه فراوان به ياد بازگشت به سوى پروردگارت افتاده ، بر اندوه و نگرانيت بيفزائى .
سپس اين را بدان كه مطالب گرد آمدهء در اين عهدنامه از قسمتهائى تشكيل يافته كه در آن از ارشاد تو هيچ كوتاهى نكردم ، و اين در صورتى است كه خداوند هدايت و توفيقت را خواسته باشد ، در اين صورت از يادآورى آنچه كه از ما ديده اى دريغ نمىورزى ، و در نتيجه حوزهء حكومتى تو تبديل به يك حكومت دادگستر ، يا سنّت پسنديده گشته و يا در آن نشانى از پيامبرت صلَّى الله عليه و اله و سلَّم و يا

135