در صورت لزوم جانت را سپر پيمان و تعهّد سازى چرا كه هيچ يك از فرائض و دستورات خداوند عزّ و جلّ همچون ارج نهادن به وفاى عهد نيست كه مردم - با تمام اختلافاتى كه در خواسته‌ها و عقائدشان مىباشد - در رعايت آن متّفق و هم آواز باشند . و حتى اهل شرك در آنچه كه بين آنان و مسلمين بود نيز پابند بودند ، چرا كه طعم تلخ پيمانشكنى و خيانت را چشيده بودند . بنا بر اين هرگز پيمانشكنى مكن ، و آن را به خيانت آلوده مساز ، و دشمنت را مفريب ، زيرا هيچ كس جز فرد جاهل بر خداوند دليرى نكند . همانا خداوند عهد و پناهش را با رحمت خود مايهء آسايش بندگان و حريم امنى بر ايشان قرار داده تا در صورت بروز هر پيشامد به آن پناه برند و از جوارش بهره مند شوند . بنا بر اين عهد و حمايت خدا از هر فريب و خيانت و فسادى برى و دور است .
پس مبادا قرار گرفتن در تنگنا و سختى به سبب گردن نهادن به عهد الهى تو را وادار به شكستن آن سازد ، زيرا صبر و پايدارى تو بر آن سختى كه اميد گشايش و سرانجام نيكويش را دارى بسيار بهتر و نيكوتر از خيانتى است كه از مجازات و كيفرش بترسى ، و بعد هم خدا تو را مورد بازخواست قرار دهد ، و نتوانى درخواست بخشودگيش را نه در دنيا و نه در آخرت فراهم سازى .
و بپرهيز از ريختن خون ناحقّ ، زيرا هيچ چيزى نيست كه نقمت بارتر و سرانجامش بدتر ، و در زوال نعمت و پايان دادن به زمامدارى سريعتر از ريختن خون ناحقّ باشد . و خداوند در ميان بندگان ابتدا در مورد خونهائى كه ريخته‌اند دادرسى خواهد كرد . مبادا زمامدارى و حكومت خود را با ريختن خون حرام حفاظت كنى كه اين كار پايه‌هاى حكومتت را پوسانده و نابود مىسازد ، پس بپرهيز از فراهم ساختن موجبات خشم الهى ، زيرا خداوند براى سرپرست ( وارث و خونخواه ) كسى كه به ستم كشته شده تسلَّطى قرار داده و فرموده : * ( وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّه سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّه كانَ مَنْصُوراً ) * يعنى : « و كسى كه به ستم كشته شود همانا براى وليّ او ( وارث و خونخواه ) تسلَّطى ( بر قصاص يا گرفتن ديه ) قرار داده‌ايم ، پس نبايد در كشتن زياده روى كند زيرا كه او ( ولىّ ) يارى شده است - إسراء : 33 » . و هيچ عذر و بهانه اى در قتل عمد ندارى ؛ نه در پيشگاه خداوند و نه در نزد من ، زيرا مجازات آن فقط قصاص است . و چنانچه در تنبيه مجرمى ناخواسته - با تازيانه يا دستت - زياده روى نمودى و او را كشتى - چرا كه گاهى يك مشت منجر به مرگ مىشود - مبادا نخوت حكومت تو را از پرداخت خونبها - كه

134