آن كسان كه صبر كنند و پاداش خواهند - دل داده‌اند ، پس از زمرهء آنان باش و در پيمودن اين راه از خداوند يارى جوى .
و ساعت و زمانى را مختصّ رسيدگى حال حاجتمندان كن ، كه در آن ساعت بدون هيچ مشغوليّتى به رفع مشكلاتشان بپردازى ، سپس اجازهء ورودشان ده ، و با آنان همنشين شو به گونه اى كه در آن رعايت فروتنى و تواضع براى خداوند را - كه قدر و مقامت داده است - كرده باشى ، و سپاهيان و يارانت را - از نگهبانان و پاسبانانت - از هر گونه تعرّض به ايشان بازدار ، و در مجلست براى آنان فروتنى كن ، و در گفتگو و روبرو شدن با آنان نرم و ملايم باش ، تا سخنگوى آنان بىواهمه با تو سخن گويد ، چرا كه من از رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم بارها شنيدم كه مىفرمود : « ملَّتى كه در ميان آنان حقّ ناتوان بدون ترس و نگرانى از زورمند ستانده نشود هرگز پاك و پيراسته نمىگردد » .
سپس خشونت و تندى ايشان را در سخن تحمّل كن ، و گرفتگى خاطر و بزرگ منشى را از خود دور دار تا خداوند رحمت واسعه اش را بر تو بگستراند ، و پاداش اهل طاعتش را به تو ارزانى دارد . بخشش كن آن طور كه به خوشى و گوارائى باشد ، و بازدار و منع كن به گونه اى كه توأم با پوزش و نرمش باشد ، و آنجا فروتنى كن ، چرا كه خداوند فروتنان را دوست مىدارد . و بايد گراميترين كمككاران بر تو - به خواست خدا - نرمخوتر و خوش برخوردتر و مهربانترين آنان به ناتوانان باشد .
سپس برخى از كارهايت مىباشد كه شخصا بايد به آنها رسيدگى كنى ، يكى از آن كارها پاسخگوئى به گزارشات كارگزاران و مسئولينت مىباشد كه دبيران تو از عهدهء آن برنمىآيند . و ديگر رسيدگى به نيازمنديهاى مردم در گزارشهايشان . و ديگر آگاهى از بودجه اى مىباشد كه در اختيار دفترداران و خزانه داران است ، و در اين راه هيچ سستى به خود راه مده و تأخير آن را روا مدار ، براى هر يك از آن امور بازرسى قرار ده تا عملكرد كارگزارانت را در آن مسئوليّت زير نظر داشته باشد ، تا موجبات آرامش قلبى و آسودگى خاطرت فراهم آيد ، و هر گاه قصد انجام كارى را كردى حتما پس از انديشه و تفكَّر و مشورت با سرپرست مربوطه باشد ، و اين نظرخواهى بايد عارى از هر گونه ملاحظه و نظر شخصى كه خلاف آن را بر تو ثابت مىكند باشد ، سپس كار هر روز را در همان روز به انجام برسان ، زيرا هر روز كارى مخصوص به خود دارد . و براى آنچه ميان تو و خداست نيكوترين اوقات و بهترين ساعات را براى خلوت با او بگذار ، هر چند اگر حسن نيّت داشته باشى ، و مردم در آسايش و رفاه باشند ، همهء آن اوقات

131