آنچه به زيان شما مقدّر باشد با هيچ تدبيرى قادر به دفع آن نخواهيد بود [1] سفارش به خير و نيكى كنيد و از بدى باز داريد . هنگام پا نهادن بر ركاب اين آيه خوانده شود : * ( سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَما كُنَّا لَه مُقْرِنِينَ وَإِنَّا إِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ ) * يعنى : « پاك و منزّه است آن كسى كه اين را رام ما كرد ، و گر نه ما را توان آن نبود ، و ما به سوى پروردگارمان باز ميگرديم - زخرف : 13 و 14 » . و نيز هر كدامتان به هنگام رفتن به سفر بگويد : « اللَّهمّ أنت الصّاحب في السّفر و الحامل على الظَّهر و الخليفة في الأهل و المال و الولد » ، يعنى : « بار إلها تنها توئى رفيق سفر و پشتيبان ، و در نبود و غيابم توئى نگهبان همسر و دارائى و فرزندم » ، و چون خواستيد بار نهيد بگوئيد : « اللَّهمّ أنزلنا منزلنا مباركا و أنت خير المنزلين » يعنى : « پروردگارا ما را در جايى با بركت فرود آر ، و تو بهترين فرود آرندگانى » . هر گاه براى كارى به بازار يا محلّ كسب رفتيد بگوئيد : « أشهد أن لا إله إلَّا الله وحده لا شريك له و أنّ محمّدا عبده و رسوله ( صلَّى الله عليه و اله و سلَّم ) ، اللَّهمّ إنّي أعوذ بك من صفقة خاسرة و يمين فاجرة و أعوذ بك من بوار الأيّم » يعنى : « گواهى ميدهم كه هيچ معبودى سزاوار پرستش نيست مگر الله ، يكتا و بىانباز است ، و نيز گواهى دهم كه محمّد صلَّى الله عليه و اله و سلَّم بنده و فرستادهء اوست ، خداوند از انجام معاملهء زيانبخش ، و گفتن قسم دروغ و از بىهمسرى به تو پناه مىبرم » . فرد چشم براه وقت نماز پس از عصر به منزلهء زائر خداست ، و بر خداوند گراميداشت زائرش و نيز اعطاى خواسته هايش واجب آيد . آنكه به حجّ و عمره رود نيز ميهمان خداست ، و بر خدا واجب است كه ميهمانش را گرامى داشته و آمرزش خود را بىدريغ به او ارزانى دارد . هر كس به كودك نابخردى نوشابهء مستكننده اى بنوشاند خداوند او را در لجن زار دوزخ زندانى مىكند تا بر كارى كه كرده است عذر موجّهى بياورد . صدقه دادن سپرى بزرگ و پرده اى است براى مؤمن از دوزخ ، و همچنين از نابودى ثروت كافر جلوگيرى مىنمايد ، و سريعا تلافى صدقه اش به او داده مىشود ، و بيمارى از جسم او دور مىگردد ، ولى در سراى آخرت او را بهره و نصيبى نيست . به سبب زبان اهل دوزخ در آتش واژگون شدند ، و به سبب همين

[1] استاد غفّارى - ايّده اللَّه - گفته‌اند : يعنى بايد بقدر امكانات موجود خود فعّاليّت داشته باشيد تا آنچه مقدّر است از روزى به شما برسد ، و امّا آنچه از بدى مقدّر شما باشد نميتوانيد به هيچ حيله اى آن را دفع كنيد .

113