موجب گمراهى خود آنها و هم پيروانشان ميباشد ، در صورتى كه در ميان پيمبران و رسولان داستانهائى بوده كه براى عبادتكنندگان تذكار و يادآورى ( خوبى ) است .
همانا پيمبرى از پيمبران بود كه پيروى از حق را بحد كمال ميرسانيد ، ولى چون از يك جهت نافرمانى خداى تبارك و تعالى ميكرد از بهشت بيرون ميرفت ، و در شكم ماهى مىافتاد ، و راه نجاتى برايش نبود جز همان اعتراف ( بنافرمانى ) و توبه ، و بدين ترتيب تو همشكلان و شبيهان احبار « دانشمندان يهود » و رهبانان ( ديرنشينان نصارى ) را ، ( از بين مسلمانان ) بشناس ، اينان كه روششان كتمان كردن كتاب خدا و تحريف آن است ، و اينان نه از تجارت خود سودى برند و نه راه يافته‌اند .
سپس شبيهان آنها را در اين امت بشناس ، آنان كه حروف و الفاظ كتاب را برپا دارند ولى حدود و مقرراتش را تحريف كنند ، اينان با رهبران و بزرگان ( دنيا و زمامداران ) همكارى كنند و چون اختلافى در ميان رهبران هواپرست افتد با آن دسته همكارى كنند كه دنياى بيشترى دارند ، و اين است اندازه و ارزش علم و دانش ايشان ، پيوسته گرفتار طبع شيطانى و ( آلوده ) طمع خويشند ، و پيوسته آواز شيطان از زبانشان شنيده شود كه فراوان باطل گويند . علما و دانشمندان ( حقيقى ) نيز در برابر آزار و زورگوئى آنان صبر پيشه سازند ، و آنان بر اين علماى بزرگوار بخاطر اينكه آنان را بحق وادار كنند و از باطل جلوگيرى كنند عيب گيرند ، با اينكه علما در پيش خود خيانت كار محسوب گردند اگر نصيحت نكنند بدين كه سرگردان گمراهى را ببينند و راهنمائيش نكنند يا مرده اى را ببينند و زنده اش نكنند ، و راستى كه ( در اين صورت ) چه بدكارى انجام دهند ، زيرا خداى تبارك و تعالى از ايشان در كتاب خود پيمان محكم گرفته كه بهر كار خوب و بدان چه مأمورند دستور دهند ، و آنچه را از آن نهى شده‌اند از آن نهى كنند ، و به نيكى و پرهيزگارى همكارى و كمك دهند و بگناه كارى و زورگوئى كمك ندهند ، پس اين علماء هميشه با نادانان در كوشش و مبارزه‌اند ، اگر علماى مزبور نادانان را پند دهند گويند : سركشى

77