بدانيد كه نخستين شهادت بناحقى كه در اسلام اتفاق افتاد گواهى آنها بود كه در بارهء رفيقشان دادند و گفتند : او را رسول خدا ( ص ) بجانشينى منصوب داشته ، و چون جريان سعد بن عباده پيش آمد ( و آن سخنان را در مورد غصب خلافت بعمر و ديگران گفت ) از اين سخن برگشته و گفتند : رسول خدا ( ص ) از اين جهان رفت و كسى را بجانشينى منصوب نفرمود ، پس رسول خدا ( ص ) آن مرد پاك و مبارك نخستين كسى بود كه در اسلام بناحق بر عليه او گواهى دادند ، و بزودى دريابند سرانجام آنچه را پيشينيان ايشان پىريزى كردند ، و اگر ( مىبينيد كه ) اينان در مهلتى فراخ و در عمرى مقدر و وسعت زمان بازگشت و غرور تدريجى و آرامش حال و رسيدن بآرزو هستند ( شگفت نيست و ) بايد بدانيد كه خداى عز و جل به شداد بن عاد و ثمود بن عبود و بلعم بن باعور نيز مهلت داد و نعمتهاى آشكار و نهان خويش را برايشان كامل كرد و بوسيلهء مالها و عمرهاى طولانى كمكشان داد ، و زمين بركات خويش را بآنها ارزانى داشت تا بلكه متذكر نعمتهاى الهى گردند و نهى و بيم او و راه بازگشت بدرگاهش را بشناسد و از گردنكشى دست بدارند .
و چون دوران آنها بسر رسيد و لقمهء مقدر ايشان پايان يافت خداى عز و جل ايشان را برگرفت و از بيخ و بن بركند ، گروهى را بسنگريزه دچار كرد ، و برخى را صيحهء آسمانى فرا گرفت ، و برخى را ابر آتش بار بسوزاند ، و برخى را زلزله نابود كرد ، و برخى در زمين فرو رفتند « و چنان نبود كه خدا بر ايشان ستم كند ولى خودشان بودند كه بخود ستم ميكردند » .
بدانيد كه هر دورانى را دفترى است و چون دفتر بآخر رسيد در آن هنگام اگر پرده بيكسو رود و ببينى آنجائى را كه ستمكاران بدان جا سرنگون كردند و زيانكاران بدان جا بازگردند همانا بدرگاه خداى عز و جل ميگريختى از آنچه آنها در آن گرفتارند و بدان باز گردند .

41