واميدارد و به تصديق او و پذيرفتن دعوتش تشويق كند فرمايد : « بگو اگر خدا را دوست داريد پيروى مرا كنيد تا خدايتان دوست بدارد و گناهانتان را بيامرزد » ( سورهء آل عمران آيه 31 ) و با اين ترتيب پيروى آن حضرت ( ص ) دوستى خدا است و خوشنودى او ( موجب ) آمرزش گناهان و رستگارى كامل و واجب شدن بهشت است ، و در رو گرداندن از آن حضرت و اعراض از او ستيزه جوئى با خدا و خشم و غضب و دورى از او است كه ( انسان را ) در دوزخ جاى دهد ، و اين است معناى گفتار خداوند كه فرمايد :
« و هر كه از اين دسته ها بدو كافر شود دوزخ جايگاه او است » ( سورهء هود آيه 17 ) و مقصود از كفر انكار و نافرمانى او است ، چون كه خداوند تبارك و تعالى بوسيلهء من بندگانش را آزمايش كرد و بدست من مخالفين خود را كشت و بشمشير من منكرانش را نابود كرد ، و مرا وسيلهء تقرب مؤمنان و حوضهاى مرگى براى سركشان و شمشيرى بر بزهكاران قرار داد ، و بوسيلهء من پشت رسول خود را محكم كرد و بيارى او گراميم داشت ، و به دانش او شرافتم داد ، و بأحكام او عطايم بخشيد ، و بمقام وصيت او ويژه‌ام ساخت ، و بجانشينى او در ميان امتش برگزيدم ، پس در هنگامى كه مهاجر و انصار گرد او را گرفته بودند و ( از كثرت جمعيت ) جا بر آنها تنگ شده بود فرمود :
اى مردم ! همانا مقام على در پيش من چون هارون است در نزد موسى جز آنكه پيامبرى پس از من نيست ، پس مؤمنان از جانب خدا سخن رسول خدا ( ص ) را فهميدند ، زيرا دانستند كه من برادر پدر و مادرى رسول خدا ( ص ) كه نيستم چنانچه هارون برادر پدر و مادرى موسى بود ، و پيامبر هم نخواهم بود كه درخواست نبوت كنم ، ولى مقصود از اين سخن جانشينى من بود چنانچه موسى هارون را جانشين خود ساخت در آنجا كه ميفرمايد : « ميان قوم من جانشين من باش و باصلاح ( كارشان ) بپرداز و از راه تبهكاران

37