زيرا اثبات حرفهاى بزرگ دشوار است ) رشد و هدايت تو در مخالفت با نفس است ، كسى كه روزگار ( و تحولات آن را ) شناخت از آمادگى غافل نگردد ، هان ! كه با هر نوشيدنى گلوشكستگى و با هر لقمه اى گلوگيرى است ، بنعمتى نرسى جز برفتن نعمت ديگرى ، هر جاندارى قوتى دارد ، و هر دانه اى خورنده اى ، و تو قوت مرگى .
بدانيد اى مردم كه هر كه روى زمين گام زند در دل آن جاى گيرد ، و شب و روز ستيزه كنند - و در نسخه اى است كه بر هم سبقت گيرند - در نابودى عمرها .
اى مردم ناسپاسى نعمت ( از ) پستى است ، و همنشينى نادان شوم است ، براستى كه نرمى در سخن از كرم ( وجود ) است ، اظهار بزبان ( يعنى پند و نصيحت زبانى يا نرمش در گفتار ) و فاش سلام كردن از زمرهء عبادت است ، بر تو باد به نيرنگ بازى كه اين كار اخلاق مردم پست است ، هر جوينده اى بخواسته اش نرسد ، و هر غائبى باز نگردد ، بكسى كه از تو دورى كند دل مبند ( مقصود مردم دنيا و يا خود دنيا است ) چه بسا دورى كه نزديكتر از نزديك است ( چون مرگ ) پيش از رفتن براهى رفيق راه را بجوى و پيش از ( خريد و تهيهء ) خانه همسايه اش را جويا شو ، هان ! هر كه در راه شتاب كند ( بزودى بمقصد و ) به استراحت رسد ، عيب برادرت را كه ( مانندش را ) در خود سراغ دارى بپوش ( يا چنانچه خودت دوست ندارى پرده ات را در مورد عيبت بدرند تو هم پرده پوش ديگران باش ) . لغزش دوستت را ناديده گير براى روزى كه دشمنت بر تو چيره گردد ( يعنى با ديدن لغزشى از دوست خود و برو آوردن آن او را از خويش مرنجان و براى روز گرفتارى او را نگهدار ) كسى كه خشم گيرد بر آن كس كه خود نيروى زيان رساندن باو را ندارد اندوهش طولانى گردد و خويش را در عذاب و شكنجهء ( روحى ) اندازد هر كه از پروردگار خود بترسد از ستمش خوددارى كند ، و در نسخه اى است كه هر كه از پروردگار

33