خويش بترسد ( خدا ) عذابش را از او بگرداند - هر كه در سخن راه انحراف نپويد فخر و بزرگى خويش را آشكار سازد ، و هر كه خير را از شر نشناسد چون حيوانى باشد ، براستى كه از كارهاى فاسد تباه كردن توشهء ( راه ) است ، چه كوچك است مصيبت نسبت به نيازمندى بزرگ فرداى قيامت ( يعنى مصيبت دنيائى هر چه بزرگ باشد در برابر اجرى كه خدا در قيامت با كمال نيازمندى شخص بانسان ميدهد كوچك است ) دريغا ، دريغا ، شما از هم دور و ناآشنا نيستيد جز بخاطر نافرمانيها و گناهان ( يعنى گناهان است كه شما را با هم ناآشنا و از هم دور كرده ، و شايد مقصود گناهان درونى چون كبر و حسد و كينه و علاقهء بدنيا و امثال آن باشد كه موجب دورى افراد از يك ديگر است ) وه كه چه نزديك است آسايش برنج ، و سختى و دشوارى بنعمت و فراخى ( يعنى نه بآسايش دنيا ميتوان خوشحال و مطمئن شد و نه بسختى آن بدحال و مأيوس گشت ) شر و بدى آن نيست كه بهشت در دنبال دارد و خير و خوبى آن نيست كه دوزخ از پى دارد . هر نعمتى جز بهشت كوچك است ، و هر بلائى در كنار دوزخ تندرستى و عافيت است . هنگام درست كردن ( و پاك ساختن ) درونها گناهان بزرگ ظاهر گردد ، كار پاك انجام دادن از خود كار سختتر است ، و خالص كردن نيت براى اهل عمل از جهاد طولانى با دشمن سختتر است ، دريغا كه اگر ملاحظهء تقوى و پرهيزگارى نبود من سياستمدارترين عرب بودم < شعر > ( اگر پاى بند من ايمان نبودى حريفم زبر دست دوران نبودى ) < / شعر > .
اى مردم همانا خداى تعالى به پيامبرش محمد وعدهء ( مقام ) وسيله را داده ، و وعدهء او حق است و خدا هرگز خلف وعده نميكند ، هان ! كه وسيله : نردبان بهشت است ( و ممكن است « على » در اصلى « اعلى » يعنى برترين درجات بهشت بوده و تصحيف شده باشد ) و برترين درجات قرب بحق و آخرين حد هر آرزوئى است ، مقامى است كه هزار پله دارد ، و ميان هر پله تا پلهء ديگر باندازهء يك صد سال دويدن اسب تندرو است ، يك پله مرواريد ، و پلهء ديگر گوهر و پلهء زبرجد ، و پلهء لؤلؤ ، و پلهء ياقوت ، و پلهء

34