فرمود : اين دو آيه نيز در بارهء آنها در همان روز نازل گشت .
امام صادق عليه السّلام فرمود : شايد تو عقيده دارى كه بجز روز كشته شدن حسين عليه السّلام روزى ( در شومى ) مانند آن روزى كه اين نامه در ميان آنها نوشته شد هست ؟ ( نه چنين روز شومى نبود ) و اين چنين در علم خداى عز و جل گذشته بود و خدا هم پيامبر خود را بدان آگاه كرده بود كه اگر اين نامهء ( ننگين ) نوشته شود حسين عليه السّلام كشته خواهد شد و زمامدارى و حكومت از دست بنى هاشم بيرون خواهد رفت و همهء اينها هم شد .
گويد : عرضكردم : ( تفسير اين آيه چيست ) : « و اگر دو طائفه از مؤمنان با هم جنگيدند ميانشان را اصلاح دهيد و اگر يكى از آنها بر ديگرى تجاوز كند با آن متجاوز جنگ كنيد تا بفرمان خدا بازگردد و چون بازگشت ميان آنها را بعدالت اصلاح دهيد » ( سورهء حجرات آيه 5 ) فرمود : مقصود از دو طائفه دو گروه از مسلمانانند ، و تأويل اين آيه در جنگ بصره ( و جنگ جمل ) بود و اهل اين آيه آنها بودند يعنى آنان كه بر امير مؤمنان عليه السّلام شوريدند ، و در آنجا بود كه بر امير مؤمنان جنگ با آنها و كشتارشان واجب شد تا بفرمان خدا بازگردند ، و اگر باز نميگشتند طبق آنچه خدا نازل فرموده بود بر آن حضرت واجب بود كه شمشير از آنها برندارد تا باز گردند و از نظريهء خود دست بردارند ، زيرا آنها از روى رغبت و ميل بدون هيچ گونه اجبار و اكراهى بيعت كرده بودند ، و آنها همان گروه متجاوزى بودند كه خدا فرموده بود ، پس بر امير مؤمنان عليه السّلام واجب بود كه پس از پيروزى بعدالت با آنها رفتار كند چنانچه رسول خدا ( ص ) در بارهء مردم مكه بعدالت رفتار كرد ، و بر آنها منت گذارده از آنها درگذشت ، و بهمين ترتيب امير مؤمنان عليه السّلام پس از پيروزى مردم بصره با آنها بعدالت رفتار كرد همان طور كه رسول خدا ( ص ) با مردم مكه رفتار كرد بىكم و كاست .

261