اينهايند كه خداى عز ذكره برايشان بيرون رفتنى و راه خروجى قرار دهد و از جايى كه گمان ندارند روزيشان دهد . و در تفسير گفتار خداى عز و جل : « آيا داستان غاشيه ( حادثهء فراگيرنده ) بتو رسيده است ؟ » ( سورهء غاشيه ) فرمود : مقصود آن كسانى هستند كه گرد امام را فرا گيرند ( ولى بامامت آنان معتقد نيستند ) تا آنجا كه خداى عز و جل فرمايد : « نه فربه كند و نه گرسنگى را برطرف كند » ( آيهء 7 ) فرمود : يعنى سودشان نبخشد و بىنيازشان نكند ، نه ورودشان ( بر امام ) بدانها سود بخشد و نه نشستنشان ( در محضر امام ) آنان را بىنياز كند .
[ داستان بغى أهل جمل ] 202 - ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كند در تفسير گفتار خداى عز و جل : « رازگوئى سه نفرى نباشد جز آنكه خدا چهارمين آنهاست و نه پنج نفرى جز آنكه خدا ششمين آنها است و نه كمتر از اين و نه بيشترى هست جز آنكه هر كجا باشند خدا نزد آنها است ، آنگاه روز رستاخيز از كارهائى كه كرده‌اند آگاهشان سازد كه براستى خدا بهمه چيز دانا است » ( سورهء مجادله آيهء 7 ) فرمود : اين آيه در بارهء فلان و فلان و ابو عبيدهء جراح و عبد الرحمن بن عوف و سالم مولى ابو حذيفه و مغيرة بن شعبة نازل شد آنگاه كه ميان خود نامهء نوشتند و هم عهد گشته و توافق كردند كه اگر محمد ( ص ) از دنيا رفت هرگز نگذارند خلافت در بنى هاشم قرار گيرد ، پس خداى تعالى اين آيه را در شأن آنها نازل فرمود .
گويد : عرضكردم : گفتار خداى عز و جل ( چيست كه فرمايد ) : « آيا مگر كارى را استوار كرده‌اند كه ما هم استواركنان هستيم ، يا پندارند كه ما نهان گفتن و راز گفتنشان را نميشنويم ، چرا و فرستادگان ما كه همراه آنانند مينويسند » ( سورهء زخرف آيهء 79 - 80 ) .

260