184 - زرارة از امام صادق عليه السلام روايت كند كه فرمود : مائيم قريش و شيعيان ما عرب هستند و ساير مردم كفّار روم ( و كفّار ديگر غير عرب ) هستند . 185 - از امام صادق عليه السّلام روايت كنند كه فرمود : گويا من حضرت قائم را بر فراز منبر كوفه مىبينم كه قبائى در بردارد و از جيب قباى خود ( يا از زير آن ) نامهء كه بطلا مهر شده بيرون آورد و آن مهر را بشكند و نامه را بر مردم قرائت كند ، و در اثر شنيدن مضمون آن مردم هم چنان كه گلهء گوسفند رم ميكند از دورش پراكنده شوند و كسى جز سردسته هاى آنان بجاى نماند پس سخن ديگرى بزبان آرد ، و مردم فرارى چون پناهگاهى نيابند بسوى آن حضرت بازگردند ، و براستى هم اكنون من آن سخنى كه او بزبان آورد ميدانم . شرح - مجلسى ( ره ) گويد : شايد آن نامه مشتمل بر لعن ( خلفاء ناحق ) و ائمهء مخالفين باشد و يا مشتمل بر احكامى باشد كه مخالف با عقيدهء اكثر مردم است .
186 - جابر از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود : همانا حكمت و فرزانگى گمشدهء مرد مؤمن است ، پس در هر جا كه يكى از شماها گمشدهء خود را پيدا كرد آن را فرا گيرد . 187 - از امام صادق عليه السّلام روايت كرده‌اند كه فرمود : همانا اشعث بن قيس كسى بود كه خود در ( ريختن ) خون امير مؤمنان عليه السّلام شركت جست ، و دخترش جعدة ( امام ) حسن عليه السّلام را زهر خورانيد و پسرش محمد در ( ريختن ) خون حسين عليه السّلام شركت جست . شرح - اشعث بن قيس كندى از كسانى بود كه در سال نهم هجرت در رأس هيئتى از قبيلهء كنده كه جمعا هشتاد نفر ميشدند از يمن بمدينه آمد و خدمت رسول خدا ( ص ) رسيده و اسلام خود را اظهار كرد چنانچه ابن هشام در سيرة نقل ميكند ، و بعدها نيز در جنگ صفين در ركاب امير مؤمنان عليه السّلام جنگ كرد

245