( و خوشنودى او ) و نجات يافتن از آتش دوزخ انجام داد ، و خوراكش جز سركه و زيتون نبود ، و شيرينى او تنها همان خرما بود آنهم اگر بدستش ميرسيد ، و جامه اش كرباس بود ، و هر گاه چيزى از آن جامه زياد مىآمد قيچى ميخواست و آن را قيچى ميكرد . 174 - يكى از كاركنان محمد بن راشد گويد : در سر غذاى شام امام صادق عليه السّلام در تابستان حاضر شدم ، پس سفره اى گستردند كه در آن نان بود و سپس ( باديه و ) كاسهء بزرگى آوردند كه در آن تريد و گوشت بود و ميجوشيد ، حضرت دست بر آنها نهاد ديد داغ است ، دستش را برداشته فرمود : پناه ميبرم بخدا از آتش ، پناه بخدا از آتش . ما طاقت حرارت اين آتش را نداريم تا چه رسد بآتش دوزخ ، و هم چنان اين سخنان را تكرار ميكرد تا كاسهء تريد خنك و خوردنى شد ، پس آن حضرت دست در آن كاسه گذارد و ما هم كه ديديم مىشود خورد دست در آن برديم و با او شروع بخوردن كرديم ، و چون سفره را برچيدند فرمود : اى غلام چيزى براى ما بياور ! غلام طبقى آورد و من دست خود را در آن دراز كردم ديدم خرما است گفتم : خدا كارت را باصلاح گرايد اكنون موسم انگور و ميوه است ؟ فرمود : ( آرى ) اين خرما است ، دوباره ( بغلامش ) فرمود :
اين را بردار و چيزى براى ما بياور ، باز هم خرما آوردند ، من عرضكردم : اين هم خرما است ؛ فرمود :
آرى ولى اين خوبست . شرح - مجلسى ( ره ) گويد : شايد حضرت در مرتبهء دوم دستور داده چيز ديگرى بياورند ولى چون چيز ديگرى حاضر نبوده است دوباره خرما آوردند و حضرت هم تعريف آن را كرده كه همين خوب است و نبايد آن را كوچك شمرد ، و يا اينكه حضرت دستور داده كه آن را بردارند و خرماى بهترى بياورند و چون نوع بهتر را آوردند فرمود : اين خرماى خوبى است .

240