الحسين عليهما السّلام چنان بود كه هر گاه نامهء كارهاى على عليه السّلام ( و عبادتها و ساير كارهاى خير او ) را بدست ميگرفت و در آن نظر ميكرد ميفرمود : كيست كه طاقت اين كارها را داشته باشد ! كيست كه طاقت اينها را داشته باشد ! و سپس آن كارها را انجام ميداد ، و چنان بود كه هر گاه بنماز ميايستاد رنگش دگرگون ميشد بطورى كه اثر آن در چهره اش ديده ميشد ، و پس از على عليه السّلام كسى از فرزندانش طاقت انجام كارهاى او را جز على بن الحسين عليهما السّلام نداشت .
[ نشانه هاى دوستان على ع و شيوهء آن حضرت ] 173 - حسن صيقل گويد : شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه ميفرمود : دوست على عليه السّلام كسى است كه جز مال حلال نخورد ، زيرا خود ( على عليه السّلام ) اين طور بود ، و دوست عثمان هم كسى است كه باكى ندارد حلال بخورد يا حرام زيرا خود او ( يعنى عثمان ) چنان بود .
سپس بسخن خود در بارهء على عليه السّلام برگشته فرمود : هان ! سوگند بدان كه جان على را گرفت او چيزى از مال حرام دنيا نخورد چه كم و چه زياد تا وقتى كه از اين دنيا رفت ، و هيچ گاه اتفاق نيفتاد كه دو كار برايش پيش آمد كند كه هر دوى آنها اطاعت و فرمانبردارى خدا باشد جز آنكه هر كدام انجامش بر بدن او سختتر بود آن را انتخاب ميفرمود ، و هيچ گاه پيش آمد ناگوار و سختى براى رسول خدا ( ص ) اتفاق نيفتاد جز آنكه على عليه السّلام را براى سر و صورت دادن آن ميفرستاد بخاطر آن اعتماد و وثوقى كه باو داشت ، و پس از رسول خدا ( ص ) احدى از اين امت طاقت انجام كار رسول خدا ( ص ) را جز او نداشت ، و هنگام عبادت و كار ( هاى ديگر ) همچون مردى كار ميكرد كه گويا ببهشت و دوزخ مىنگرد ( و آن دو را جلوى چشم خود مىبيند ) ، و همانا آن جناب از مال خالص خود هزار برده ( خريد و ) آزاد كرد و پول همهء آنها را از دسترنج خود و عرق جبينش تهيه كرده بود ، و تمام را بخاطر خداى عز و جل

239