راستگو باشد « دوم » باينكه علتى را كه بدان جهت كفر كثير النوا را ثابت فرمود مشترك بين او و آن دو است ، و اين نوعى از معاريض كلام است كه در خبر سابق حضرت باقر عليه السّلام بدان اشاره فرمود .
72 - عبد الحميد وابشى گويد : بامام باقر عليه السّلام عرضكردم : ما همسايه اى داريم كه تمامى محرمات خدا را مرتكب مىشود حتى اينكه نماز را ترك ميكند تا چه رسد بچيزهاى ديگر ؟ فرمود : سبحان الله براستى كه اين كار بزرگى است ، آيا بشما خبر ندهم بكسى كه او بدتر از اين شخص است ؟ عرضكردم :
چرا ، فرمود : دشمن ما خانواده بدتر از اين شخص است ، آگاه باش كه براستى بنده اى نيست كه نام ما خاندان در نزد او برده شود و از ذكر نام ما رقّت پيدا كند جز آنكه فرشتگان او را نوازش كنند و همهء گناهانش آمرزيده شود مگر آنكه گناهى داشته باشد كه او را از ايمان بيرون برد ، و همانا شفاعت پذيرفته گردد اما در حق ناصبى پذيرفته نشود ، و همانا مؤمن در بارهء همسايه اش كه هيچ حسنه اى ندارد شفاعت كند و گويد : پروردگارا اين همسايهء من جلوى آزار رسيدن مرا ميگرفت ، شفاعتش در بارهء آن همسايه پذيرفته گردد ، و خداى تبارك و تعالى فرمايد : منم پروردگار تو و سزاوارتر كسى هستم كه از طرف تو پاداش دهم پس آن شخص را با اينكه كار خوبى ندارد ببهشت برد ، و كمترين عده اى را كه يك مؤمن شفاعت كند سى نفر انسان ( گنه كار است ) ، و در اين هنگام است كه دوزخيان گويند : « اكنون نه شفاعتكننده اى داريم و نه دوستى صميمى و دلسوز » ( سورهء شعراء آيهء 100 - 101 ) . 73 - ابو هارون گويد : من شرفياب محضر امام صادق عليه السّلام بودم كه در حضور من بچند تن از حضار در نزدش ميفرمود : چرا شما ما را سبك ميشماريد ! مردى از اهل خراسان از جا برخاست و عرضكرد :
ما پناه بخدا ميبريم از اينكه شما را سبك شماريم يا چيزى از دستوراتت را سبك شماريم ، فرمود : چرا

147