حديث ابو بصير با آن زن 71 - ابو بصير گويد : در محضر امام صادق عليه السّلام نشسته بودم كه ام خالد همان زنى كه يوسف بن عمر از او بريده بود ( و ميان آنها از نظر زناشوئى جدائى افتاده بود ) اجازهء ورود خواست ، امام صادق عليه السّلام بمن فرمود : خوشت مىآيد كه سخن اين زن را بشنوى ؟ عرضكردم : آرى حضرت اجازه اش داد و وارد شد امام صادق عليه السّلام مرا در كنار خود روى توشك نشانيد ، زن مزبور از در وارد شد و شروع بسخن كرد ، ديدم زن سخنورى است پس از امام در بارهء آن دو ( يعنى ابو بكر و عمر ) پرسيد ؟ حضرت بآن زن فرمود :
دوستشان بدار ، ام خالد گفت : هر گاه من پروردگارم را ديدار كردم بگويم : كه تو بمن دستور دادى دوستشان بدارم ؟ فرمود : آرى ، گفت : پس اين شخص كه روى توشك در كنار تو نشسته ( يعنى ابو بصير ) بمن دستور ميدهد كه از آنان بيزارى جويم ، و كثير النوا ( كه يكى از ملَّاهاى عامهء آن زمان بوده ) بمن دستور ميدهد آن دو را دوست بدارم ، پس كداميك از اين دو نفر بهترند و تو بيشتر آنها را دوست دارى ؟ حضرت فرمود : بخدا سوگند اين مرد در پيش من محبوبتر از كثير النوا و ياران او است ، اين مرد كسى است كه احتجاج و مبارزه ميكند و ميگويد : « و هر كس بر طبق آنچه خدا نازل كرده حكم نكند پس آنانند ايشان كافران » « و هر كه بر طبق آنچه خدا نازل فرموده حكم نكند پس ايشانند ستمكاران » « و هر كه بر طبق آنچه خدا نازل فرموده حكم نكند پس آنانند عصيان پيشه گان » ( سورهء مائده آيه هاى 44 و 45 و 47 ) . توضيح - مجلسى ( ره ) گويد : حضرت خواست با ذكر اين آيات كفر و ظلم و فسق كثير النوا را ثابت كند و در ضمن كفر آن دو و دستور به بيزارى جستن از آن دو را نيز بطور اشاره بيان فرموده باشد بدو وجه « اول » باينكه محبوبيت ابى بصير مستلزم آن است كه در دستورش در مورد بيزارى جستن از آن دو

146