فرمود : يعنى خدمتكاران آن را ميدانند و پيش از آنكه دوستان خدا از آنها بخواهند نزدشان بياورند ، و اما گفتار خداى عز و جل ( كه بدنبال آيهء فوق فرمايد ) : « . . . ميوه هائى است و آنها محترم و گرامى هستند » فرمود : يعنى آنها چيزى در بهشت نخواهند جز آنكه بدان اكرام شوند .
[ احاديثى در بارهء شيعه و مخالفان ] 70 - ابو بصير گويد : من در خدمت امام باقر عليه السّلام شرفياب بودم شخصى بدان حضرت عرض كرد :
همانا سالم بن ابى حفصة ( كه زيدى مذهب و مخالف با ائمهء اطهار بوده ) و يارانش از شما روايت ميكنند كه شما در هنگام سخن گفتن ( از روى تقيه و مصلحت ) طورى سخن ميگوئى كه هفتاد توجيه دارد تا بتوانى از زير بار مسئوليت آن بيرون روى ؟ فرمود : سالم از من چه ميخواهد آيا ميخواهد كه من فرشتگان را رو در روى او بياورم بخدا سوگند پيامبران نيز اين كار را نكردند .
همانا ابراهيم عليه السّلام نيز ( هنگامى كه بت پرستان از او دعوت كردند كه همراه خود براى برگزارى عيدشان بصحرا رود ) فرمود : « همانا من بيمارم » ( سورهء صافات آيهء 88 ) در صورتى كه بيمار نبود ولى دروغ هم نگفت .
و نيز همان ابراهيم عليه السّلام ( هنگامى كه از او بازپرسى كردند و گفتند آيا تو خدايان ما را شكسته و باين صورت درآورده اى ؟ در پاسخشان ) فرمود : « بلكه بت بزرگ اين كار را كرده است » .
( سورهء انبياء آيهء 63 ) .
با اينكه بت بزرگ نكرده بود ولى ابراهيم دروغ نگفت ، و يوسف عليه السّلام نيز ( براى بازگرداندن بنيامين ) بكاروانيان فرمود : « اى كاروانيان شما دزديد » ( سورهء يوسف آيهء 70 ) و بخدا سوگند آنان دزد نبودند و يوسف نيز دروغ نگفت . شرح - سالم بن ابى حفصة از دشمنان ائمهء اطهار عليهم السّلام بوده و برخى مانند ابن حجر او را شيعهء غالى ناميده و برخى مانند صاحب تنقيح المقال او را زيدى مذهب و بلكه ناصبى ميدانند و بهر صورت از دشمنان اهل بيت عليهم السّلام بوده است و در روايات بسيارى ائمه او را لعن و تكفير كرده‌اند و اين سخن را نيز كه در اينجا اظهار كرده براى اين بوده است كه خواسته امام باقر عليه السّلام را در نزد اطرافيان خود و ساير مردم ( نعوذ با لله ) شخصى دروغگو معرفى كند ، و مقصود امام عليه السّلام اين است كه : دو پهلو سخن گفتن دروغ نيست پيمبران الهى مانند ابراهيم و يوسف عليهما السّلام نيز گاهى از روى مصالح و تقيه از دشمن سخنانى بظاهر ميگفتند كه مقصودشان معناى ظاهرى آنها نبود ، چنانچه ابراهيم در آنجا فرمود :
من بيمارم در صورتى كه بيمار نبود . . .

145