گويد : عرضكردم : پس در آن روز ( كه حق ظهور كرد ) ما با مردم در اين باره يكسانيم ؟ فرمود :
نه ، شما در آن روز بزرگان و فرمانروايان روى زمين باشيد ، در دين ما جز اين روا نباشد ( كه شما را بخاطر ايمانى كه داريد بآقائى و سيادت رسانيم ) عرضكردم : اگر من پيش از آنكه حضرت قائم عليه السّلام را درك كنم بميرم چه ؟ فرمود : هر كه از شماها بگويد : اگر من قائم آل محمد را درك كنم او را يارى كنم مانند كسى است كه با او ( در ركابش ) شمشير زند ، و شهادت با آن حضرت دو شهادت محسوب شود .
( شايد مقصود اين باشد كه آرزوى شهادت با آن حضرت مانند شهادت در ركاب آن حضرت است ، و شهادت با آن حضرت نيز دو شهادت محسوب است ، پس آرزوى شهادت با آن حضرت نيز دو شهادت محسوب شود ) . 38 - عبد الله بن وليد كندى گويد : در زمان مروان بر امام صادق عليه السّلام درآمديم حضرت فرمود :
شما كيستيد ؟ عرضكرديم : از اهل كوفه‌ايم ، فرمود : در هيچ شهرى بيشتر از شهر كوفه ما طرفدار و دوست نداريم و بخصوص اين گروه ( يعنى گروه شيعه يا مقصود قبيله كنده است كه راوى نيز جزء آنها بوده ) همانا خداى جل ذكره شما را راهنمائى كرد براى چيزى كه مردم آن را نميدانند ، شما ما را دوست و مردم ما را دشمن دارند ، شما از ما پيروى كنيد و مردم مخالفت ما را ميكنند ، شما ما را تصديق كرديد و مردم ما را تكذيب نمودند ، پس خدا شما را بزندگى ما زنده دارد و بمرگ ما بميراند ، و من گواهم كه پدرم ميفرمود : فاصله اى نيست ميان يكى از شما و ميان آنچه با ديدنش خداوند چشم او را روشن كند و مورد غبطه ديگران واقع گردد جز اينكه جان باينجا رسد - و اشاره بگلويش فرمود - و خداى عز و جل در قرآنش فرمود : « و ما پيش از تو پيمبرانى فرستاديم و براى آنها همسران و فرزندانى مقرر داشتيم » ( سورهء رعد آيه 38 ) و مائيم فرزندان رسول خدا ( ص ) .

116