روايت اينست كه فقيه سابق براى اسلام اثرى داشت و با مرگ او آن اثر از بين رفت پس اينكه توضيح واضح است و از دائره احاديث و روايات بدور ميباشد ، آنچه بنظر قاصر من ميرسد اينست كه چيزهائى كه سبب بقاء و تقويت اسلامست مانند مسجد و مدرسه و مؤذن و سرباز حافظ مرز در تأثير تقويت اسلام بپاى فقيه نرسد يعنى هر يك از آنها كه از بين برود ديگرى جانشين آن شود و آن رخنه را جبران كند جز وجود فقيه كه رخنه مرگش را جبران آنها نكند اين روايت تنها در مقام بيان اين معنى است و نظرى بصورت وجود فقيهى سابق ندارد زيرا كه واضح است كه در آن صورت جبران رخنه حتمى است مثلا مهندسى با سنگ و آهن و سيمان سدى ميسازد ولى براى استحكام بيشتر سد فلز و ماده نفيسى هم پيدا ميكند و در آن بكار ميبرد اگر آن مهندس بنگهبانان سد بگويد : فلزى در اين سد بكار بردم كه اگر از بين رفت چيزى جاى آن را نميگيرد ، معنى سخنش اينست كه مصالح ساختمانى ديگر جاى آن را نميگيرد مگر اينكه دوباره خود آن پيدا شود .
3 - امام هفتم عليه السلام فرمود چون مؤمن بميرد فرشتگان و صومعه هاى زمينى كه خدا را در آن عبادت ميكرده و درهاى آسمانى كه اعمالش از آنها بالا ميرفته بر او گريه كنند و در اسلام رخنه ئى افتد كه چيزى آن را نبندد زيرا مؤمنين دانشمند دژهاى اسلامند مانند دژهاى اطراف شهر .
4 - امام صادق عليه السلام فرمود : مرگ هيچ يك از مؤمنين نزد شيطان محبوبتر از مرگ عالم نيست .
5 - امام صادق عليه السلام فرمود : پدرم ميفرمود : خداوند پس از آنكه علم را فروفرستاد برنميگرداند ، ليكن عالم كه بميرد علمش برود و جاى خود را بمردم خشك و خشنى دهد كه گمراهند و گمراه كننده و چيزى كه بتون و ريشه ندارد خير ندارد . ( مجلسى عليه الرحمه « تليهم » را از ماده ولايت گرفته و چون بنظر درست نيامد از ماده ولى گرفتيم )

47