2 - ابو بصير گويد : بامام صادق عليه السلام عرضكردم : چرا باصحاب على عليه السلام مصيبتها رسيد با وجود آنكه از مرگ و مصيبت خود آگاه بودند ؟ حضرت بمانند شخص خشمگين بمن جوابداد :
آن مصيبتها تنها از ناحيه خودشان بآنها رسيد ، عرضكردم : قربانت گردم مانع شما چيست ؟ ( كه مرگ و مصيبت اصحاب خود را بآنها نمىگوئيد ؟ ) فرمود : اين دريست بسته شده ، تنها حسين بن على صلوات الله عليهما اندكى از آن را گشود ( كه در شب عاشورا شهادت و مصيبت اصحابش را بآنها خبر داد ) سپس فرمود اى ابا محمد : اصحاب آن حضرت بر دهان خود لجام و بندى داشتند .
شرح - علامه مجلسى ( ره ) پس از آنكه كلمه « ما اصابهم » را ببلا و مصيبت تفسير كرده چنان كه گفتيم ، احتمال ديگرى را هم ذكر نموده است و آن احتمال اينست كه مقصود از « ما اصابهم » قرب و منزلتى است كه اصحاب امير المؤمنين عليه السلام نزد آن حضرت پيدا كردند و علم منايا و بلايا هم داشتند و حضرت در جواب فرمود : اين مقام و منزلت را آنها بواسطه قابليت و استعداد خويش بدست آوردند زيرا راز نگهدار بودند ، شما توقع داريد كه بآن مقام و علوم برسيد اما چون راز نگهدار نيستيد قابليت نداريد .
پايان جزء اول اصول كافى مشتمل بر 685 حديث با ترجمه و شرح بقلم سيد جواد مصطفوى خراسانى جزء دوم با حديث 686 كه در ابتداى باب « التفويض الى رسول الله ( ص ) والى الائمة في امر الدين » است ان شاء الله بهمان سبك شروع مىشود .
تهران سوم مهر ماه 1344 مطابق بيست و نهم جمادى الاولى 1385 < / لغة النص = فارسي >

395