مانند دوران جاهليت كه بدون رهبر و پيشوا بوديد ، خود را بدون رهبر ميدانيد ، زيرا مىگوئيد : خدا در روى زمين ، پس از پيغمبر خليفه اى نگذاشته كه ملائكه در شب قدر امور محكم آن سال را از جانب خدا براى او بياورند و در سوره انفال كه راجع بفتنه فرموده است : مقصود از فتنه همان ارتداد بيشتر مسلمين و رو گردانيدن آنها از على بن ابى طالب عليه السلام است و در كلمه « لا تصيبن » بعضى از قراء « لتصيبن » قرائت كرده‌اند و آن مطابق تفسيرى است كه امام عليه السلام فرمود .
آنچه بنظر كوتاه من رسيد اينست كه علاوه بر اين دو استدلال بايد بعامه گفت ، اگر بعد از وفات پيغمبر صلَّى الله عليه و آله شب قدر و نزول ملائكه از بين رفته باشد ، لازم آيد كه اين آيه قرآن مرده باشد و بعد از پيغمبر صلَّى الله عليه و آله معنى و مصداق نداشته باشد ، در صورتى كه تمام آيات قرآن ، مانند خورشيد تابان هميشه در جريان و با وضع زمان قابل انطباقست ، چنانچه در اخبار باين معنى تصريح شده است .
5 - على عليه السلام غالبا ميفرمود كه : هر گاه تيمى و عدوى ( ابو بكر و عمر ) خدمت پيغمبر صلَّى الله عليه و آله بودند و آن حضرت سوره « انا انزلناه » را با خشوع و گريه تلاوت ميفرمود ، ميگفتند : چقدر در اين سوره دلت ميسوزد ، پيغمبر صلَّى الله عليه و آله ميفرمود : براى آنچه چشمم ( فرشتگان را در شب قدر ) ديده و دلم ( بيان هر امر محكم را در آن شب ) فهميده و نيز براى آنچه دل اين شخص ( على عليه السلام ) پس از من در مييابد [1] آنها ميگفتند : مگر شما چه ديده ئى و او چه ميبيند ؟ حضرت براى آنها روى خاك مينوشت * ( تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ ) * سپس مىفرمود : پس از اينكه خداى عز و جل فرمايد « هر امرى » ديگر چيزى باقى ميماند ؟ ميگفتند : نه ، ميفرمود : ميدانيد آنكه هر امرى بر او نازل مىشود كيست ؟ ميگفتند : تو هستى اى رسول خدا ، ميفرمود : آرى ، اما شب قدر بعد از من هم ميباشد ؟ ميگفتند : آرى ، ميفرمود : در شبهاى قدر پس از من هم آن امر نازل مىشود ؟ ميگفتند : آرى .
ميفرمود : بچه كسى نازل مىشود ؟ مىگفتند : نميدانيم ، پيغمبر دست بر سر من ميگذاشت و ميفرمود : اگر

[1] ( 1 ) نسبت بعلى عليه السلام نفرمود كه با چشم مىبيند ، زيرا چنان كه در سابق ذكر شد ، امام عليه السلام ملائكة را در شب قدر بچشم نمىبيند ، بلكه تنها صداى آنها را مىشنود .

363