دين و سرپرست بندگانش كرد ، ( 1 ) او را براى امامت خلق پسنديد و راز خود بدو سپرد و بر علم خويش نگهبانش كرد و حكمتش را در او نهفت و سرپرستى دينش را از او خواست و براى امر بزرگش او را طلبيد و راههاى روشن و احكام و حدود خويش باو زنده كرد .
امام هم با نور درخشان و درمان مفيد ، هنگام سرگردانى نادانان و سخن آراستن اهل جدل ، بعدالت قيام كرد در حالى كه با حق واضح و بيان از هر سو روشن همراه بود و براه مستقيمى كه پدران درستكارش عليهم السلام رفته بودند ، گام برداشت ، پس حق چنين عالمى را جز بدبخت ناديده نگيرد و جز گمراه نوميد منكرش نشود و جز دلير بر خداى جل و علا برايش كارشكنى نكند .
ائمه عليهم السلام واليان امر و حسد برده شدگانى هستند كه خداى عز و جل در قرآن فرموده 1 - بريد عجلى گويد : از امام باقر عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل ( 61 سوره 4 ) « اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيغمبر و واليان امر را » پرسيدم ، جواب حضرت اين بود كه ( 55 سوره 4 ) « مگر آن كسان را كه از كتاب آسمانى بهره اى بايشان داده‌اند نمىبينى كه به بت و طغيانگر گروند و در باره كافران گويند : اين گروه از مؤمنان هدايت يافته ترند » يعنى اين مردم در باره پيشوايان گمراهى و رهبران بدوزخ ميگويند : آنها از آل محمد صلَّى الله عليه و آله هدايت يافته ترند ، « ايشان همان كسانند

293