تقسيم من به بهشت يا دوزخ نرود ، ( 1 ) من پيشواى مردم پس از خود و رساننده از جانب پيش از خود ( پيغمبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم ) ميباشم ، كسى جز احمد ( ص ) بر من پيشى ندارد و من و او در يك روشيم ، جز اينكه نبوت تنها بنام اوست ، و بمن شش فضيلت عطا شده است 1 - علم آجال و مرگها 2 - علم بلاها 3 - علم وصايا ( آنچه اوصياء پيغمبران ميدانند ) 4 - فصل الخطاب ( قرآن يا داورى ميان حق و باطل و يا بيان و سخن واضح ) 5 - و من صاحب كرات ( حمله هاى مشهور ميدان جنگ يا عالم بحوادث و وقايع گذشته و آينده ) و دولت حاكم بر همه دولتهايم 6 - و من صاحب عصا و ميسم و جنبنده اى كه با مردم سخن گويد ميباشم .
شرح - مراد بعصا يا چوبدستى مخصوصى است كه از پيغمبران باوصيائشان رسيده و همانست كه دست حضرت موسى ( ع ) بوده و دست بدست گشته تا بپيغمبر خاتم ( ص ) و از او بامير المؤمنين ( ع ) رسيده است و يا آنكه كلمه « عصا » كنايه از قدرت و تصرفست و اما ميسم در لغت بمعنى آلت نشانه گذارى و آهنى است كه با آن گوسفندان را داغ ميكنند و نشانه ميگذارند تا با گوسفندان ديگر اشتباه نشوند و بدين مناسبت بعضى از شراح گفته‌اند : مقصود از اينكه على ( ع ) صاحب عصا و ميسم است اينست كه او چوپان و گله دار امت است بعد از رسول اكرم ( ص ) و عصا و ميسم از خصائص چوپانست و از رواياتى استفاده مىشود كه امير المؤمنين ( ع ) در قيامت ابزارى در دست دارد كه ميان دو چشم اهل ايمان علامت « مؤمن » و ميان دو چشم كفار علامت « كافر » ميگذارد و اما جنبنده سخنگو اشاره دارد بآيه شريفه ( 82 سوره 27 ) « و چون فرمان بر آنها اجرا شود جنبنده اى از زمين بيرون آريم تا بدانها بگويد كه اين مردم آيات ما را باور نميكرده‌اند » اين جنبنده در روايات بسيارى تأويل بامير المؤمنين ( ع ) شده است در زمانى كه مؤمنين و كفار را نشانه گذارى ميكند .
باب مخصوص و جامع در فضيلت و صفات امام 1 - عبد العزيز بن مسلم گويد : ما در ايام حضرت رضا در مرو بوديم ، در آغاز ورود ، روز جمعه

283