كه از هر دو طايفه اطاعت كنند ) .
6 - و فرمود : ما گروهى باشيم كه خداى عز و جل اطاعت ما را واجب كرده ، انفال ( غنيمت در جنگ و مباحات اوليه ) از ماست و برگزيده از مال ( اشياء نفيس جنگى ) بما اختصاص دارد : ما در دانش ريشه داريم و ما هستيم حسدبرده شدگان كه خدا فرمايد ( 58 سوره 4 ) « آيا بر مردم حسد ميورزند بواسطه آنچه خدا از فضل خود بايشان داده است » ( در بارهء انفال و برگزيده از مال و نيز در باره اينكه ائمة عليه السلام محسودند بعد از اين بتفصيل بيان مىشود ) .
7 - حسين بن ابى العلاء گويد : گفتار خود را در باره اوصياء كه اطاعتشان واجبست بامام صادق عليه السلام عرضكردم فرمود : آرى ايشانند همان كسان كه خداى تعالى فرمايد ( 59 سوره 4 ) « اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيغمبر و واليان امر از خودتان را » ( يعنى مقصود از واليان امر ، اوصياء باشند ) و ايشانند همان كسان كه خداى عز و جل فرموده است ( 61 سوره 5 ) « ولى شما فقط خداست و رسولش و كسانى كه ايمان آورده‌اند » .
شرح - راجع بآيه اول مجلسى ( ره ) از مجمع البيان نقل ميكند كه عامه و اهل سنت اولى الامر را بزمامداران و يا علما تفسير ميكنند و اما مفسرين شيعه باستناد روايات وارده از حضرت باقر و صادق عليهما السلام بائمه و اهل بيت عليهم السلام تفسير ميكنند و ايشانند كه خدا اطاعتشان را بدون قيد و شرط در اين آيه واجب كرده است و جايز نيست كه خدا اطاعت كسيرا بىقيد و شرط واجب كند ، جز آنكه معصوم باشد و ظاهر و باطنش يكى باشد و اشتباه نكند و بكار زشت دستور ندهد و زمامداران و علماء اين گونه نيستند و خدا منزه است از اينكه مردم را امر كند از گنهكار و يا كسانى كه عقايد مختلف دارند اطاعت نمايند زيرا اطاعت نمودن از چند عالمى كه هر يك رأى جداگانه اى دارد محالست و ممكن هم نيست كه آنها در عقيده متحد شوند و يك قول را اختيار كنند .
اما راجع بآيه دوم كه مهمترين آيه ايست كه مفسرين و متكلمين شيعه بر امامت امير المؤمنين عليه السلام استدلال كرده‌اند و آن موضوع خاتم بخشى آن حضرت در حال ركوع است كه اين آيه در شأنش نازل

264