بپرسم ؟ ( 1 ) گفت : آرى . گفتم : شما چشم داريد گفت : پسر جانم اين چه سؤالى است ، چيزى را كه ميبينى چگونه از آن ميپرسى ؟ ! ! گفتم : سؤال من همين طور است . گفت : بپرس پسر جانم ، اگر چه پرسشت احمقانه است . گفتم : شما جواب همان را بفرمائيد ، گفت : بپرس ، گفتم شما چشم داريد ؟ گفت : آرى ، گفتم : با آن چكار ميكنيد ؟ گفت : با آن رنگها و اشخاصرا ميبينم ، گفتم بينى داريد ؟ گفت : آرى گفتم : با آن چه ميكنى گفت :
با آن ميبويم ، گفتم : دهن داريد ؟ گفت آرى گفتم : با آن چه ميكنيد ؟ گفت : با آن مزه را ميچشم گفتم :
گوش داريد ؟ گفت آرى گفتم : با آن چه ميكنيد ؟ گفت : با آن صدا را ميشنوم گفتم : شما دل داريد گفت آرى گفتم : با آن چه ميكنيد گفت : با آن هر چه بر اعضاء و حواسم در آيد ، تشخيص ميدهم ، گفتم مگر با وجود اين اعضاء از دل بىنيازى نيست ؟ گفت : نه ، گفتم چگونه ؟ با آنكه اعضاء صحيح و سالم باشد ( چه نيازى بدل دارى ) ؟ گفت پسر جانم هر گاه اعضاء بدن در چيزى كه ببويد يا ببيند يا بچشد يا بشنود ترديد كند ، آن را بدل ارجاع دهد تا ترديدش برود و يقين حاصل كند ، من گفتم : پس خدا دل را براى رفع ترديد اعضاء گذاشته است ؟ گفت : آرى ، گفتم : دل لازمست و گر نه براى اعضاء يقينى نباشد گفت : آرى گفتم ، اى ابا مروان ( عمرو بن عبيد ) خداى تبارك و تعالى كه اعضاء ترا بدون امامى كه صحيح را تشخيص دهد و ترديد را متيقن كند وانگذاشته ، اين همه مخلوق را در سرگردانى و ترديد و اختلاف واگذارد و براى ايشان امامى كه در ترديد و سرگردانى خود باو رجوع كنند قرار نداده . در صورتى كه

239