آن را بر مذهب عدليه محتاج بتكلفات دانسته است ، بنظر كوتاه ما صعوبت و اشكال در نظر مقدس ايشان از آن جهت پيدا شده كه جمله « لسبق علمه فيهم » را چنين معنى كرده است : چون خدا ميدانست كه مخلوق تا ابزار و نيروى انجام تكليف نداشته باشند نميتوانند تكليف را انجام دهند لذا بآنها نيرو داد و اگر آن نيرو نميداد جبرا و قهرا ترك معصيت ميكردند .
3 - امام صادق عليه السلام فرمود : گاهى شخص سعيد را براى اهل شقاوت برند تا آنجا كه مردم گويند چقدر شبيه آنها شده بلكه اين هم از آنهاست ولى سپس سعادت او را دريابد و اصلاحش كند ( اين شخص نيكو مآبى است كه اتفاقا گناهانى از او سر زند و سپس با توبه و يا اعمال شايسته آنها را جبران كند ) و گاهى شقى را براه سعادتمندان برند تا آنجا كه مردم گويند : چه اندازه بآنها ماند بلكه اين هم از آنهاست و سپس شقاوت او را دريابد ( و اين شخص بدجنسى است كه بدون تصميم جدى يا براى تظاهر عمل خيرى انجام دهد و سپس بخميره بد خويش گرايد ) آن را كه خدا ( در لوح محفوظ ) با سعادت نوشته است پايان كارش بسعادت انجامد اگر چه از دنيا باندازه فاصله ميان دو دوشيدن ماده شتر ( كه چند لحظه بيش نيست ) باقى نمانده باشد . ( پس ملاك سعادت و شقاوت پايان عمر و زمان رفتن از دنياست خدا ما و تمام مؤمنين را عاقبت بخير و اهل سعادت فرمايد ) .
باب نيكى و بدى 1 - امام صادق عليه السلام فرمود : از جمله آنچه خدا بجناب موسى عليه السلام وحى فرمود و در تورات بر او نازل شد اين بود كه : همانا منم خدا كه جز من شايسته پرستشى نيست ، مخلوق را آفريدم و نيكى را آفريدم و آن را بدست هر كه دوست داشتم جارى ساختم ، خوشا بحال آنكه نيكى را بدست او ( بر مخلوقم )

213