رفيعست در بالاترين درجه بلندى ، اركانش شامخ ، دستگاهش رفيع ، سلطنتش بزرگ ، نعمش فراوان ، بزرگواريش درخشان است ، وصفكنندگان از حقيقت صفتش عاجز گشته و توانائى تحمل معرفت خدائى او را ندارند ، نتوانند محدودش ساخت زيرا با بيان كيفيت باو نتوان رسيد .
3 - جرجانى گويد ، در بين راه مراجعتم از مكه و رفتن حضرت ابو الحسن ( ع ) بعراق با آن حضرت برخورد كردم و از او شنيدم كه ميفرمود : « هر كه از نافرمانى خدا بپرهيزد هيبتش نگهدارند و هر كه فرمان خدا برد فرمانش برند » من با ملايمت و لطف بسويش رفتم و چون خدمتش رسيدم سلام كردم ، جواب گفت سپس فرمود : اى فتح هر كه خدا را خشنود كند بايد از خشم مخلوق باك نداشته باشد و هر كه خدا را بخشم آورد سزاوارست كه خدا خشم مخلوق را بر او مسلط سازد ، خداى خالق جز بآنچه خود را ستوده نبايد توصيف شود ، چگونه توان توصيف نمود آنكه را حواس از دركش ناتوان گشته و اوهام از رسيدنش و خاطرها از تحديدش و بينائيها از در خود گنجانيدنش ، از آنچه واصفان ستايندش بزرگتر و از آنچه مداحيش كنند برتر است ، دور است در عين نزديكى ، نزديك است در عين دورى ، پس با وجود دورى نزديكست و با وجود نزديكى دور ( چون او واجب است و مخلوق ممكن بلندى مقامش از آنها بسيار دور است و چون علم و قدرت و تدبيرش بذرات وجود مخلوق احاطه دارد از هر نزديكى بآنها نزديكتر است ) او كيفيت را بوجود آورده پس باو كيف گفته نشود و او جايگزينى را

187