افزون طلب و انباز گردنكش كمك گيرد بلكه همه آفريدگان پروريده و بندگان سربزيرند . ( 1 ) منزه باد خدائى كه آفرينش آنچه اختراع كرده و سرپرستى آنچه آفريده برنجش نينداخته ، از ناتوانى و خستگى نيست كه بهمين قدر كه آفريده اكتفا كرده ( بلكه در آفرينش بيش از اين مقدار حكمت و مصلحت نديده ) آنچه را آفريده دانسته و آنچه را بصلاح دانسته آفريده است در اثر انديشه و علم پيداشده ئى نبوده كه در آفرينش خطا نكرده ، و آنچه را نيافريده بواسطه ترديدش نبوده بلكه آفرينش او قضاء و فرمانيست ناگسستنى و دانشى است محكم و فرمانيست استوار ، بربوبيت يگانه گشته و خود را بيگانگى مخصوص گردانيده و بزرگوارى و ستايش را از آن خود كرده ، بتوحيد و بزرگى و نوربخشى يگانه گشته و بستايش يكتا شده و ببزرگوارى مخصوص است ، از گرفتن فرزندان برتر است و از آميزش زنان پاكيزه و مقدس است ، از همسايگى انبازان عزيز و والاست در آنچه آفريده ضدى ندارد و در آنچه مالك شده همانندى ندارد ؟ هيچ كس در ملك او شريك نگشته ، يگانه و يكتا و بىنياز است ، نابودكننده هميشگى و جاى گزين پايان است ( هر دراز عمرى را خدا نابود كند و خودش هميشه باقيست ) آنكه هميشه بوده و هميشه باشد ، يگانه است و ازلى پيش از آغاز روزگار بوده و پس از گذشت امور باشد ، نابود نگردد ، و تمام نشود ، بدين گونه پروردگارم را ميستايم ، شايسته پرستشى جز خدا نيست شگفتا از بزرگى كه چه بزرگست و از والائى كه چقدر والاست و از عزيزى كه چه اندازه عزيز است و از آنچه ستمگران در باره اش گويند بلندى بسيار دارد ( 2 ) ( ثقة الاسلام كلينى ره فرمايد ) اين خطبه از خطبه هاى مشهور آن حضرتست و از زيادى شهرت عامه مردم آن را كوچك شمرده‌اند در صورتى كه همين خطبه براى كسى كه علم توحيد جويد كافى

184