او را قابل حمل قرار داده .
شرح - كلمه « استوى » كه از ماده « سوى » مشتق است بمعنى برابرى و اعتدال و يك نسبت داشتن است و مساوات و تساوى و تسويه هم از همين ماده مشتق است ولى چون بحرف « على » متعدى شود مانند آيه شريفه متضمن معنى غلبه و استيلاء و تسلط گردد از اين جهت بيشتر مفسرين آيه را بمعنى غلبه و استيلاء گرفته‌اند و گفته‌اند چون كلمه « عرش » بمعنى احاطه علمى و ايجادى خداست بر تمام جهان آفرينش پس استيلاء خدا بر عرش بمعنى تسلط اوست بر تمام جهان آفرينش ولى امام صادق ( ع ) در اين سه حديث استوى را بمعنى اصلى آن كه برابرى و اعتدالست تفسير فرموده يعنى علم و قدرت خدا نسبت بهمه چيز جهان برابر است يا مهر و لطف او نسبت بهمه يكسانست و اين معنى با كلمه « رحمان » مناسبتر است و اين دو تفسير با يك ديگر منافات ندارد زيرا آيات قرآن بقالبى ريخته شده كه گاهى متحمل هفتاد معنى هم ميباشد و اين از معجزات قرآن كريم است و گاهى كلمه استوى بوسيله حرف « الى » متعدى شود و در آنجا بمعنى قصد و توجه آيد چنان كه در آيه شريفه « * ( ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ ) * » باين معنى آمده است .
10 - راجع بقول خداى تعالى « اوست كه در آسمان معبود و در زمين معبود است » هشام بن حكم گويد : ابو شاكر ديصانى گفت : آيه اى در قرآن است كه گفته ما را ميرساند گفتم : كدام آيه ؟ گفت : ( آيه 83 سوره 43 ) « اوست كه در آسمان معبود و در زمين معبود است » هشام گويد من نفهميدم چگونه جوابش گويم مغلوب شدم [ سپس بحج رفتم ] و بامام صادق عليه السلام گزارش دادم ، حضرت فرمود اين سخن زنديقى خبيث است ، چون بسويش باز گشتى باو بگو ، اسم تو در كوفه چيست ، او ميگويد : فلان ، سپس بگو اسم تو در بصره چيست ، او ميگويد همان فلان ، پس بگو همچنين است خداى پروردگار ما در آسمان معبود است و در زمين معبود است و در درياها معبود است و در بيابانها معبود است و در همه جا معبود است ، هشام گويد : من بازگشتم و نزد ابو شاكر آمدم و باو باز گفتم ، او گفت ، اين جواب از حجاز آمده است .

174