يا آسمان پائين ، بودن علم و قدرت و تدبير اوست گويا با رمز دقيق و كنايه لطيفى ميخواهد بفرمايد شيعه ما را سزاوار نيست كه فكر جسميت خدا در مغزش آيد و يا توهم كند كه خدا پائين مىآيد و در مجاورت هوا قرار ميگيرد .
5 - راجع بقول خداى تعالى « هر راز گوئى كه ميان سه نفر باشد خدا چهارمين آنهاست امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى تعالى ( 7 سوره 58 ) « رازگوئى ميان سه نفر نباشد جز اينكه خدا چهارمين آنهاست و نه ميان پنج نفر جز اينكه او ششمين آنهاست » فرمود : او يكتا و ذاتش يگانه و از خلقش جداست و خود را اين گونه توصيف نموده است ( كه فرموده : چيزى مانند او نيست ) و او بهمه چيز احاطه دارد ( نه بطور احاطه ظرف بر مظروف بلكه ) بطور زير نظر داشتن و فرا گرفتن و توانائى ، هموزن ذره و نه سبكتر و نه سنگينتر از آن نه در آسمانها و نه در زمين از علم او پنهان نيست از نظر احاطه و علم نه از نظر ذات و حقيقت ، زيرا اماكن بچهار حد ( راست ، چپ ، جلو و عقب ) محدود و مشتمل است ، اگر از نظر ذات و حقيقت باشد لازم آيد كه در برگيرد .
شرح - چون از آيه شريفه استفاده مىشود كه هر چند نفرى كه با يك ديگر رازگوئى و در گوشى كنند خدا با آنها هست ممكن است كسى گمان كند كه خدا هم مانند يكى از آنها در كنار ايشان نشسته است ، از اين جهت امام ( ع ) براى بيان حقيقت ، وحدت و علم خداى متعال را توضيح ميدهد و تشريح ميفرمايد كه اولا يكتائى خداوند مانند يكتائى مخلوق نيست چنان كه گوئيم يك انسان ، يك قطره ، يك ذره يك روح ، يك عقل ، زيرا تمام اينها و هر مخلوقى بدون استثنا مركب از ماهيت و وجود است و خداى متعال صرف وجود و وجود بحت كاملىست كه هيچ گونه تركيبى در ذات او مقصور نيست پس اگر در يكزمان سه نفر در مشرق و پنج نفر در مغرب مثلا رازگوئى كنند او با هر دو دسته هست او يكتا وجوديست كه بر سراسر جهان و اجزائش احاطه دارد يعنى تمام مخلوقش را زير نظر دارد ، از همه چيز آگاه است ، چه رازگوئيهاى بندگانش باشد و چه غير آن و بر همه قدرت دارد ، احاطه او بر سراسر جهان چنان نيست كه ذات او - نعوذ با لله - مانند فلكى بزرگتر و وسيعتر از همه جهان باشد و جهان را در بر گرفته باشد .

172