هست ، ( 1 ) و ظاهر از ما كسى است كه خودش آشكار و محدود و معين باشد پس در اسم شريكيم و در معنى شريك نيستيم .
و اما باطن بودن خدا بمعنى درون چيزها بودن نيست بلكه باين معنى است كه علم و نگهدارى و تدبيرش بدرون چيزها راه دارد ، چنان كه كسى گويد « ابطنته » يعنى خوب آگاه شدم و راز پنهانش دانستم و باطن در ميان ما كسى است كه در چيزى نهان و پوشيده گشته ، پس در اسم شريكيم و معنى مختلف است .
و اما قاهر بودن خدا بمعنى رنج زحمت و چاره جوئى و ملاطفت و نيرنگ نيست چنان كه بعضى از بندگان بر بعضى قهر كند و مقهور قاهر شود و قاهر مقهور گردد ، ولى قاهر بودن خداى - تبارك و تعالى - اينست كه تمام آفريدگانش در برابر او كه آفريدگارست لباس خوارى و زبونى پوشيده‌اند ، از آنچه خدا نسبت بآنها اراده كند قدرت سرپيچى ندارند ، باندازه چشم بهم زدنى از حكومت او كه گويد : باش و ميباشد خارج نشوند ، قاهر در ميان ما آن گونه است كه بيان و وصف كردم ، پس در اسم شريكيم و معنى مختلف است ، همچنين است تمام اسماء خدا ، و اگر ما تمام آنها را بيان نكرديم براى آنكه بمقدارى كه بتو گفتيم براى پند گرفتن و نيك انديشيدن كفايت كند - خداست ياور تو و ياور ما در هدايت و توفيقمان - .
باب تاويل صفت « صمد » 1 - جعفرى گويد : بامام جواد ( ع ) عرضكردم : فدايت گردم ، معنى صمد چيست ؟ فرمود :
آقائى كه در هر كم و زياد باو توجه شود .

166