بِذاتِ الصُّدُورِ ) * » است نازل فرمود ، پس هر كه براى خداشناسى غير از اين جويد هلاك است .
شرح - مرحوم مجلسى ( ره ) علت نزول آيات را براى مردم كنجكاو سه چيز دانسته : 1 - تا فكر دقيق و عميق آنها در معانى اين آيات بكار افتد 2 - تا در خداشناسى بافكار خود تكيه نكنند بلكه بمضامين همان آيات اكتفا كنند 3 - تا اين آيات معيار و ميزانى باشند كه افكار خود را بر آنها عرضه كنند و درست و نادرست آن را باز شناسند ، ولى پيداست كه اين سه معنى لازم و ملزوم يك ديگرند و بيك معنى رجوع كنند . زيرا تا در آيات تعمق نكند نتواند آنها را معيار قرار دهد و چون معيار قرار داد بافكار خود تكيه نكند و مراد از آيات شش آيه اول سوره حديد ( سوره 57 ) قرآنست كه اينك ترجمهء آن را ذكر ميكنيم و توضيح و تفسيرش را كه مناسب اين مختصر نيست باهل تعمق واميگذاريم ، بعد از * ( بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * چنين فرمايد : ( 1 ) آنچه در آسمانها و زمين است تسبيح خدا گويند و او نيرومند و فرزانه است ( 2 ) پادشاهى آسمانها و زمين خاص اوست ، او زنده كند و بميراند و بهمه چيز تواناست ( 3 ) او اول و آخر است و آشكار و نهانست و بهمه چيز داناست ( 4 ) اوست كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد سپس بعرش پرداخت ، آنچه بزمين فرو رود و آنچه از آن برون شود و آنچه از آسمان فرود آيد و آنچه بسويش بالا رود همه را خدا ميداند ، هر جا كه باشيد او با شماست و بآنچه ميكنيد بيناست ( 5 ) پادشاهى آسمانها و زمين خاص او است و تمام كارها بخدا بازگشت مينمايد ( 6 ) شب را بروز در آورد و روز را بشب در آورد و او از درون سينه ها آگاه است .
4 - عبد العزيز گويد از حضرت رضا ( ع ) راجع بتوحيد پرسيدم ، فرمود : هر كه « * ( قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ ) * » را بخواند و بآن ايمان آورد توحيد را شناخته است ، عرض كردم : اين سوره را چگونه بخواند ؟ فرمود چنان كه مردم ميخوانند ، و خود حضرت اين جمله را افزود : چنين است پروردگارم [ چنين است پروردگارم ] ( افزودن اين جمله پس از پايان سوره مستحب است و مانند گفتن « صدق الله العلى العظيم » پس از پايان قرآن و گفتن « لبيك » بعد از « * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ) * » ميباشد .
باب نهى از سخن گفتن در چگونگى 1 - امام باقر ( ع ) فرمود : در باره خلق خدا سخن گوئيد و راجع بخدا سخن نگوئيد زيرا سخن

124