بميدان رفت و ميسرود ، ( 1 ) < شعر > منم برير و پدرم خضيره خيرى ندارد آنكه نابخيره < / شعر > و سى تن از آنها كشت و كشته شد ( رضي الله عنه ) پس از او مالك بن انس كاهلى به ميدان رفت و ميسرود :
< شعر > بدانند كاهل بدانند دودان بدانند خندف ابا قيس عيلان كه قومم بود قاتل هم نبردان ايا قوم باشيد چون شير غران چه آل على شيعه از بهر رحمان نه چون حر بيان شيعه از بهر شيطان < / شعر > 18 كس كشت و شهيد شد ( رضي الله عنه ) پس از او زياد بن مهاجر كندى حمله كرد و ميگفت :
< شعر > منم زياد و پدرم مهاجر از شير بيشه اشجعم اى كافر پروردگارا مر حسين را ناصر وز ابن سعد تارك و مهاجر < / شعر > نه كس كشت و كشته شد ( رضي الله عنه ) پس از او وهب بن وهب بميدان رفت ( يك نصرانى بود كه بدست حسين ( ع ) مسلمان شده بود و با مادرش همراه آن حضرت بكربلا آمده بود ) سوار اسبى شد و عمود خيمه را بدست گرفت و جنگيد تا هفت يا هشت تن آنها را كشت و اسير شد و او را نزد عمر بن سعد بردند و دستور داد سرش را بريدند و بلشگرگاه حسين انداختند مادرش شمشير او را برداشت و بميدان رفت حسين باو فرمود اى مادر وهب بجاى خود بنشين خدا جهاد را از زنها برداشته تو و پسرت

161