و اطاعت كرده نميشود خداوند بجبر نمودن او بنده را ، و معصيت كرده نميشود بغلبهء بنده بر خدا . و شخصى از جناب صادق عليه السّلام پرسيد از معنى قول الهى * ( وَقَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سالِمُونَ ) * [1] يعنى بتحقيقى كه بودند مجرمان كه تكليف كرده ميشدند بسجود در حالى كه سالم بودند در دنيا ، آن جناب فرمود : يعنى مستطيع سجود بودند و ميتوانستند كه فراگيرند عمل مأمور را و ترك نمايند عمل منهى را و به اين امتحان شدند . و جناب باقر عليه السّلام فرمود كه در تورية نوشته : يا موسى بدرستى كه من آفريدم تو را و برگزيدم و قوتت بخشيدم و بطاعت خودم امرت نمودم ، و از معصيت خود نهيت فرمودم ، پس اگر فرمان مرا بردى تو را مدد مينمايم بر طاعت خود ، و اگر نافرمانى كردى امدادت نميكنم بر معصيت خود ، و مرا منت بر تو است در حال طاعت تو مرا و مرا حجت بر تو است در وقت معصيت نمودن تو مرا باب ( دهم ) اعتقاد در بدا ابن بابويه رحمة الله عليه گويد كه :
يهود گفتند كه خداوند فارغ از كار خود شده ، و ما ميگوئيم بلكه او در كاريست و او را شغل كارى مانع كار ديگر نيست ؛ زنده مىكند و مىميراند و خلق مىكند و رزق ميدهد و هر چه خواهد مىكند و ميگوئيم محو ميفرمايد خدا هر چه را ميخواهد ثابت مينمايد هر چه را مىخواهد

[1] سوره ن و القلم آيه 42

37