را به آن از صفات ذاتش غرض و قصد ما از هر صفتى نفى ضد آن صفت مىباشد از ذات مقدس او و ميگوئيم : در ازل حقتعالى سميع و بصير و عليم و حكيم وحى و قيوم يعنى بذات خود برپا و واحد و قديم بوده ، و اينها صفات ذات او است .
و نميگوئيم كه : خدا در ازل خلقكننده است و كاركننده و خواهنده و خواهشكننده و خوشنودشونده و خشم آورنده و روزى دهنده و بخشنده و سخن گوينده ، زيرا كه اينها صفات كارهاى او است و آنها حادثند و جائز نيست قائل شدن به آنكه خداوند در ازل موصوف بآنهاست

16