نشده است و امام بايد از طرف پيغمبر تعيين و تصريح شود و با معجزه امامتش ثابت گردد چنان كه از مناظره اش با مرد شامى وبريهه كه در بخش مناظرات مطالعه خواهيد كرد اين معنى استفاده مىشود . " هشام بن الحكم " از مدافعين سرسخت مقام ولايت بوده . " ابن النديم " در فهرست صفحه 249 مىگويد : او از كسانى است كه بر امامت دليل و برهان روشن اقامه كرده و مذهب تشيع را تنقيح و تهذيب نموده اند . و نيز اين جمله را " ابن النديم " در صفحه 7 فهرست از " هشام بن الحكم " نقل كرده كه مىگفت : من مانند كسانى كه با ما در ولايت مخالفند نديدم ، كسى را كه خدا از آسمان براى ولايت تعيين كرده عزل نموده اند و بالعكس آن كس را كه خدا عزل كرده ولايت داده اند . سپس سوره برائت را نقل مىكند و مىگويد كه جبرئيل نازل شد و گفت سوره برائت را كسى جز تو يا مردى كه از تو باشد نبايد ابلاغ كند .
( 6 ) عقيده هشام بن الحكم راجع به عصمت امام " هشام بن الحكم " معتقد به عصمت امام بوده به اين معنى كه امام بايد داراى نيروئى باشد كه در مرحله اعتقاد و فكر و بيان احكام و فتوى مصون از خطا و اشتباه و سهو و نسيان باشد . بعلاوه از نظر اخلاق و اعمال طورى باشد كه به اختيار خود مصون از انحراف باشد تا اعتماد مردم را به خود جلب نمايد و مردم با اطمينان خاطر طاعتش را بپذيرند . و بدين جهت بايد دامن امام در تمام مدت حيات چه قبل از امامت چه در حال امامت از لوث معاصى چه صغيره چه كبيره پاك باشد . " هشام بن الحكم " برهانى بر عصمت امام اقامه كرده كه توجه خوانندگان را به آن جلب مىنمائيم : " عبد الله بن يزيد اباضى " " به هشام بن الحكم " گفت : از كجا ميگوئى كه امام بايد از تمام گناهان معصوم باشد ؟
" هشام بن الحكم " - چنان كه معصوم نباشد ممكن است مرتكب گناه شود ، در اين صورت نيازمند به كسى باشد كه بر او حد اقامه كند ، چنان كه ديگران نيازمندند ( يعنى در اين صورت پيشواى ديگرى لازم است كه مراقب او باشد و حدود الهى

41