عفونتهاى ديگر خوددارى كند نجات يابد . و هر كه با روح خدا مخالفت كند زيان و هلاكت بيند .
پس از بيان مذاهب و خرافات فرق ثنويه توجه خوانندگان را بروايت جلب نموده مىگوييم :
از فرمايش امام " صادق " ( ع ) چنين استفاده مىشود كه " ديصانيه " قائل به قدم طينت يعنى ظلمت مىباشند و امتزاج نور و طينت را حادث مىدانند و امام ( ع ) از دو راه بطلان مذهب آنان را اثبات فرموده است :
1 - اينكه مىگويند خدا دائما از طينت موذيه رنج مىبرد و به هيچ وجه قادر به نجات خود از چنگال وى نبود مستلزم ناتوانى خدا و ناتوانى نقص است و به حكم عقل ساحت خداوندى كه پديد آورنده نظام جهان است از نقص منزه است ، و نيز اين ناتوانى مستلزم نيازمندى به كسى است كه اين دشمن را از او دور سازد و دفع نمايد و نيازمندى با وجوب وجود منافات دارد .
2 - چنانچه جهان از امتزاج نور با طينت پديد آمده باشد خارج از دو صورت نيست . زيرا طينت ازليه يا مرده است يا زنده اگر طينت ازليه زنده و دانا و تواناست پس هر دو يعنى هم طينت و هم نور واجب بالذات مىباشند ، چه به دليل عقل و نقل ثابت شده كه ممكن قديم نيست و جهان هم كه از اين دو جزء واجب بالذات تركيب شده فنا ناپذير خواهد بود ، چه فنا و مرگ در مركبات به انتفاء يكى از اجزاء آنها محقق مىشود بنابر اين جاى اين سؤال خواهد بود كه فنا و مرگ از كجاست ؟
و محتمل است كه جمله ( فنا و مرگ از كجا است ) براى الزام آنان باشد به اعتراف بر خلاف عقيده خودشان ، چون ايشان براى اينكه مرگ و فنا را تفسير كنند و مستند به ظلمت نمايند ظلمت را مرده و جاهل معرفى مىكنند به فرض اول بايد ملتزم شوند كه فنا و مرگى در عالم نيست يا علم ديگرى براى مرگ معرفى كنند . و اگر طينت ازليه چنان كه مىگويند مرده و نادان و ناتوان باشد چگونه در مقابل نور كه زنده و دانا و تواناست مىتواند عرض اندام نموده او را آزار كند . بعلاوه چنين موجودى

181