" علامه مجلسى " قدس سره در " جلد يازدهم بحار الانوار " از كتاب كشى نقل كرده كه " يونس بن عبد الرحمن " گفت چون " هشام بن الحكم " اصول فلسفه را انتقاد مىكرد ، يحيى نسبت به او بدبين بود و از طرفى هشام بواسطه پاسخى كه در ميراث پيغمبر بهرون گفته بود ، توجه او را به خود جلب نموده مورد لطف هرون قرار گرفته بود ، از اين جهت يحيى برمكى وزير هرون بر او رشك مىبرد و منتظر فرصت بود كه خشم هرون را نسبت به او بر انگيزد ، تا آنكه روزى بهرون گفت كه حال هشام را تحقيق نموده دانسته‌ام كه او شيعه و معتقد است به اينكه روى زمين غير از تو امام مفترض الطاعه‌اى موجود است .
هرون گفت سبحان الله واقع ميگوئى ؟ !
يحيى گفت بلى و عقيده دارد كه اگر امام مفترض الطاعه او را امر به خروج نمايد بر تو قيام كند .
هرون گفت پيشوايان علم كلام و متخصصين فن را در مجلسى گرد آور كه با همديگر مناظره كنند و من عقب پرده مىنشينم كه مرا نبينند ولى من سخنان ايشان را بشنوم .
يحيى ، " ضرار بن عمرو " و " سليمان بن جرير " و " عبد الله ابن زيد اباضى " و " موبد موبدان " و " راس الجالوت " را نزد خود طلبيد و به مناظره وادار كرد و بعد از آنكه مناظره و مشاجره به طول انجاميد ، به اصحاب مناظره گفت : آيا راضى هستيد كه " هشام " بين شما حكم شود ؟ گفتند : البته راضى هستيم ، لكن " هشام " نمىتواند در اين مجلس حاضر شود ، زيرا او بيمار است .
يحيى گفت من به دو پيغام مىفرستم كه هر طور باشد زحمت آمدن را بپذيرد ، سپس مامورى نزد هشام فرستاد و گفت برو به هشام بگو جمعى در مجلس ما مشغول مناظره مىباشند و تو را به حكميت قبول كرده اند ، تقاضا مىكنيم كه قبول زحمت نموده در اين مجلس حاضر شوى و جهت اينكه از ابتداى امر شما را دعوت نكرديم اين بود كه نخواستيم با بيمارى شما را رنج دهيم ، اينك تفضل فرموده اين زحمت را تحمل فرمائيد .

111