به اين خاطر بود كه اين دو سوره در ذهن مردم ، با حسن و حسين گره خورد و موّدت آنان و يا حسادت و كينه نسبت به آن دو ، به اين دو سوره سرايت كرد ! تا جايى كه ادعا كردند ، اين دو از قرآن نبوده و دعاى حرز و دفع بلا هستند .
اين حد از دشمنى با خاندان پيامبر ( عليهم السلام ) باعث مىشود در صحت روايتى كه به ابى بن كعب و عبدالله بن مسعود نسبت داده اند - كه آنها معوذتين را از نسخه قرآنشان حذف كرده اند - شك كني ! روايتى كه احمد ( 5 / 130 ) آن را اين گونه نقل كرده است : « عبدالله بن مسعود معوذتين را از مصحفش حذف كرد و معتقد بود كه آنها جزء قرآن نيستند . » ( ر . ك : مجمع الزوائد : 7 / 149 ؛ ابن شبه : 3 / 1011 ) كسانيكه پرچمِ دشمنى با آنان را برافراشتند ، همان سازندگان دو سوره‌ى حفد وخلع بودند ، پس بعيد نيست كه مىخواستند ، با نسبت دادن اين روايت به ابى بن كعب و ابن مسعود ، آن را به مردم بقبولانند .
ابن حجر در لسان الميزان ( 3 / 81 ) مىنويسد : « در نوشتن معوذتين در كتابِ ابى بن كعب اختلاف نظر وجود دارد . » همچنين در كنزالعمال ( 1 / 601 ) درباره‌ى فضيلت قرائت معوذتين به نقل از ابن مسعود آمده است : « دو سوره‌ى معوذتين را زياد بخوانيد كه آن دو شما را به مقصد آخرت مىرسانند و باعث نورانيت قبر ، راندن شيطان و افزون شدن حسنات و نيكى ها هستند . » و به

80