هشام دستور داد قرآن را نسخه بردارى كنند ؛ آنان قرآن را در مصحف هايى نوشتند . عثمان به آن سه قريشى گفت : زمانى كه شما و زيد بن ثابت درباره‌ى قسمتى از قرآن اختلاف نظر داشتيد ، آن را بر اساس نظر قريش بنويسيد ، زيرا كه قرآن به زبان آنان نازل شده است . اين گروه هم اطاعت كردند . هنگامى كه كار نسخه بردارى تمام شد ، عثمان مصحف حفصه را به او بازگرداند و نسخه هاى نوشته شده را به اطراف و اكناف حكومت فرستاد و دستور داد هر قرآن ديگرى غير از آن وجود دارد ، سوزانده شود . » ( ر . ك تاريخ المدينه 3 / 991 ) در تاريخ مدينه ( 3 / 998 ) بيان شده است : « مردى اجازه خواست تا وارد مجلس ابن مسعود شود ، اجازه دهنده گفت : آنها با [ ابو موسي ] اشعرى نشسته اند [ يعنى مشغولند ، اجازه‌ى ورود نداد ، اما مىشنود كه ] حذيفه به آنها گفت : اگر شما بخواهيد ، مىتوانيد قرآن را بر اساس يك قرائت بيان كنيد ؛ من مىترسم بىتوجهى و سستى كه در ميان اهل كتاب [ نسبت به كتاب مقدسشان ] اتفاق افتاد ، گريبان گير شما شود . اى ابوموسي ! مردم يمن از تو اطاعت مىكنند . ابن مسعود ! اين مردم از تو تبعيت مىكنند . ابن مسعود گفت : اگر بدانم كه كسى بهتر از من قرآن را حفظ است ، هم اكنون جهاز شترم را بر آن ميگذارم و به نزدش مىروم .
[ راوي ] مىگويد : مردم مىدانند كه حذيفه از كسانى بود كه اين كار را دنبال كرد تا قرآن را براساس يك قرائت جمع شد . . .

127