3 . 7 . جايگاه درخشان حذيفه در جمع قرآن و نقش او در يكتاكردن نسخه‌ى قرآن ذهبى در سير اعلام النبلاء ( 2 / 361 ) مىگويد : « حذيفه بن يمان كه از صحابه‌ى بزرگ پيامبر بود و صاحب سر ( راز دار ) لقب داشت ، مىگويد : كسى از صحابه بر اين راز آگاهى نيافت مگر آنكه قسمتى از دينش را از دست داد تا قسمت ديگرى را به دست آورَد . [ يعنى تقيه كرد ] پرسيدند : حتى تو ؟ ! گفت : به خدا قسم ، حتى من ! » او منافقان را مىشناخت ، مخصوصاً آنانى كه در شب عقبه ، مىخواستند پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) را در راه بازگشت از جنگ تبوك به قتل برسانند .
احمد ( 5 / 390 ) مىگويد : « بين حذيفه و يكى از توطئه گران عقبه ، اختلافى وجود داشت ؛ كسى از او پرسيد : تو را به خدا قسم مىدهم كه بگويى افراد عقبه چند نفر بودند ؟ مردم به او گفتند : وقتى از تو سؤال مىشود ، جواب بده ! حذيفه گفت : به ما مىگفتند آنها چهارده نفرند . . . گفت : اگر تو هم جزء آنها باشي . . . تعداد آنها پانزده نفر است . به خدا شهادت مىدهم كه دوازده نفر از آنها دشمن خدا و رسولش در دنيا و آخرت هستند . » او از حواريون پيامبر و رازدار او بود ؛ ( بخاري : 4 / 215 و 7 / 139 ) پس از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) نيز او از شيعيان امام على ( عليه السلام ) گرديد . ( كنز العمال : 13 / 532 ) او هيچ كار مهمى را جز به دستور على ( عليه السلام ) انجام نمىداد ، اين يعني ، على ( عليه السلام ) كار يكى

125