اين جا بود كه على ( عليه السلام ) براى حلّ اختلاف پا پيش گذاشت ، از مردم حجاز و عراق خواست تا به دولت فشار بياورند كه نسخه‌ى يكتايى از قرآن را منتشر كند .
حذيفه بن يمان ، از مهمترين اهرم هاى فشار بود . او كه رهبرى فتح ارمنستان را بر عهده داشت ، به مدينه آمد تا از عثمان بخواهد كه اختلافى كه ميان لشكريانش بر سر قرائت قرآن افتاده بود ، حل كند . عثمان نيز پذيرفت و گروهى به رياست سعيد بن عاص تشكيل داد . حذيفه كارِ گروه را پيگيرى كرد و نسخه‌ى محمد پسر ابى بن كعب را گرفت و به سعيد داد و به بصره رفت و با قدرتى كه داشت نسخه تحريف شده ابو موسى اشعرى را نيز ضبط كرد و به سعيد سپرد ، او تلاش كرد كه نسخه‌ى حفصه و عبدالله مسعود را نيز به دست آورد ، اما آنها نسخه شان را به او ندادند .
حذيفه همكارى اش را با سعيد ، رئيس گروه ادامه داد ، تا كار نوشتن قرآن با استفاده از نسخه‌ى على ( عليه السلام ) به پايان رسيد . سپس چندين نسخه از آن نوشته و به پيوست نامهاى از عثمان به بلاد اسلامى فرستادند ، در نامه آمده بود : « [ اين قرآن ] از زبان رسول خدا نوشته شد ، زمانى كه خدا آن را به جبرئيل وحى كرد و جبرئيل آن را به محمد وحى كرد و برايش فرو فرستاد . » ( تاريخ المدينه : 3 / 997 ) عثمان اصلاً نگفت كه در اين نسخه از نسخه‌ى على ( عليه السلام ) استفاده شده است و آن را نسخه‌ى عائشه خواند !

124