پسر خطاب از امير المؤمنين ( عليه السلام ) از حال مهدى مىپرسد ، وعبد الملك از زهرى ، و منصور از سيف چنانچه بيايد .
پس اين اختصاص به اين اسم راهى نباشد جز بودن آن از اسرار مكنونه و خصايص الهيه ، مثل بودن امير المؤمنين از خصايص جد بزرگوارش .
بعضى احتمال دادند كه شايد سبب حرمت آن باشد كه عوام به شنيدن آن معتقد اهل كتاب شوند كه مىگويند ، پيغمبر آخر الزمان بعد از اين ظاهر خواهد شد .
و اما آنچه دلالت بر جواز مىكند پس چند خبر است كه به حسب سند يا متن ضعفند .
مثل خبرى كه در لقب سيد گذشت كه كنيز خيزرانى گفت كه : نرجس خواتون در حيات امام حسن ( عليه السلام ) وفات كرد و بر سر قبر او لوحى بود كه در آن نوشته بود " هذا قبر ام محمد " اين قبر مادر م ح م د است .
و اين خبر علاوه ، بر ضعف سند و مجهول بودن راوى ، و معلوم نبودن نويسنده و دلالت نكردن نوشتن بر جواز گفتن ، معارض است با چند خبر كه بعضى بيايد در باب ششم كه نرجس خواتون بعد از وفات آن حضرت حيات داشت و احتمال مىرود كه " ام محمد " كنيه نرجس خواتون باشد پس دلالتى بر مدعى نخواهد كرد ، و در خبر همين كنيزك است كه اسم مادر آن حضرت صيقل بود ، و در " كمال الدين " صدوق مروى است كه صيقل در وقت وفات حضرت عسكرى حاضر بوده و او آب را با مصطكى جوش داد و خدمت آن جناب آورد و بعد از نماز صبح و نياشاميده وفات كرد .
و مثل خبر لوح ، آن اگر چه در نهايت اعتبار است و لكن در متن آن ، اختلاف بسيار است و در بسيارى از آن به لقب و كنيه ذكر شده اگر كسى بخواهد به جلد نهم بحار مراجعه كند كه بيشتر آنها را ضبط كرده و علاوه ، ذكر در آن لوح كه از اسرار مخزونه است وجز جابر كسى او را نديد ، دلالت بر جواز گفتن نمىكند ، و به طريقى كه صدوق روايت كردند اسم مذكور است ، و لكن

36