سيم : كثرت القاب شايعه متداوله آن جناب كه پيش از ولادت و پس از آن در ميان امت شايع بود حتى آنكه در جميع امم سالفه كه بشارت مىدادند به ظهور آن جناب چنانچه بيايد از خطبه روز غدير رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) در نزد همه به لقب معروف و در زيارت آن جناب است " السلام على مهدى الامم " و اما حمل اين اخبار بر تقيه ، پس از جهاتى جايز نيست :
اول : آنكه تمام محدثين خاصه و عامه ، اين فقره را از رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) نقل كرده اند كه فرموده اند " اسم مهدى ، اسم من است " چنانچه با اسانيد و مآخذ آن در باب چهارم اشاره خواهد شد پس همه دانا بودند به اسم آن جناب پس كيست آنكه از او بايد پنهان داشت .
دوم : آنكه در بسيارى از اين اخبار و غير آن نهى مذكور به نبردن اسم تصريح فرمودند كه او همنام رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) است و با اين كلام راوى و سامع دانا شدند بنام اصلى پس اگر تقيه از آنها بود كه دانا شدند و اگر از غير است كه بايد ايشان در جاى ديگر ذكر نكنند پس عدم ذكر در آن مجلس راهى ندارد بلكه لازم بود تنبيه ايشان كه نكردند .
سيم : آنكه ذكر نكردن جناب خضر ، اسم آن حضرت را در محضر شريف امير المؤمنين ( عليه السلام ) و اسم نبردن را از اجزاى شهادت و صفات آن حضرت قرار دادن و همچنين اسم نبردن رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) براى جند يهودى خيبرى ، قابل حمل بر تقيه نيست .
چهارم : آنچه گذشت كه غايت اين حرمت را ظهور قرار دادند و اين جمع شود با آنكه حرمت ، دائر مدار خوف باشد .
پنجم : آنكه مجرد ذكر اين اسم منشأ خوف و فساد بود به ملاحظه آنكه جبارين در صدد قمع و قتل آن جناب بودند چون به ايشان رسيده بود كه زوال ملك جبارين و انقطاع دولت ظالمين بر دست آن حضرت است پس بهتر آن بود كه به هيچ اسم و لقب معروفى ذكر نشود خصوص لقب مهدى كه در همه آن وعدها و وعيدهاى نبوى آن جناب به اين لقب ذكر شده و معروف شده بود به آن تا آنكه

35