بوسيله وى مردم كوفه اند ، پس از ظهور و حكومتش پنج يا هفت و يا نه سال زندگى مىكند ، جزيه را وضع كند ، مردمان را با شمشيرش به طرف خدا فرا خواند ، و مذاهب گوناگون را از روى زمين بر مىاندازد ، و در روى زمين باقى نماند مگر دين خالص ، دشمنان او مقلدان اهل اجتهادند ، وقتى كه مىبينند كه او بر خلاف آنچه كه پيشوايان آنها گفته اند حكم مىكند پس از وى بواسطه ترس از شمشيرش اطاعت مىكنند ، عامه مسلمانان بيش از خواص آنها به وجود او شادمان شوند ، عارفان اهل حقايق وى را از راه كشف و شهود و به تعريف الهى مىشناسند و بيعتش مىنمايند ، مردمان خداشناس دعوتش را مىپذيرند و به ياريش مىشتابند ، و اگر شمشير به دستش نباشد فقهاء به قتلش فتوى دهند و لكن خدا او را با شمشير و كرم آشكار مىسازد از اين رو ايشان به طمع كرم و ترس از شمشيرش حكم او را قبول مىكنند در حالى كه به آن ايمان ندارند و خلافش را در دل پنهان مىدارند و چون مىبينند كه بر خلاف حكم پيشوايانشان حكم مىكند وى را گمراه مىپندارند زيرا آنان معتقدند كه اهل اجتهاد منقطع شده و زمان آن سپرى گشته و در عالم ديگر مجتهدى باقى نمانده و خداوند پس از پيشوايان ايشان احدى را بوجود نمىآورد كه وى را درجه اجتهاد باشد و اگر كسى ادعا كند كه خداوند وى را به احكام شرعى آشنا ساخته است نزد آنان ديوانه و فاسد الخيال باشد . " ديگر از كسانى كه به وجود امام زمان ( عليه السلام ) تصريح كرده ، عارف و شاعر بزرگ جلال الدين محمد مولوى رومى است .
آقاى مطهرى مىگويد : " اينكه اصطلاحات محيى الدين در كلمات مولوى آمده است اين در واقع عرفان محيى الدين است . بدون شك عرفان نظرى مولوى همان عرفان محيى الدين است . مثلا اصطلاح " ما عدم هائيم هستى ها نما ، تو وجود مطلق و هستى ما " اين اصلا مال محيى الدين است ، اينها از محى الدين به مولوى رسيده است " ( 7 ) باز مىگويد : مولوى ارتباطش با محيى الدين از طريق صدر الدين بوده

246