در سند و متن اين روايت نقاط ضعفى وجود دارد ، از جمله آنكه به ماجراى آزادى قسطنطنيه اشاره شده كه طى چند قرن ، مشكل سياسى ، نظامى مسلمانان و كانون تهديد بخشى از دولت اسلامى بشمار مىرفت ، تا آنكه سلطان محمد فاتح ، حدود پانصد سال پيش آن را فتح كرد . البته مسلمانان از قول پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) درباره آزادى قسطنطنيه ، رواياتِ بشارت دهنده اى نقل نموده‌اند كه صحت آنها نياز به تحقيق و بررسى دارد ولى آنچه به موضوع ما مربوط مىشود ، رواياتى است كه به آزاد سازى قسطنطنيه بدست حضرت مهدى ( عليه السلام ) اشاره مىكند كه از جمله ، همين روايت است .
بنابراين يا بايد بگوئيم فتح قسطنطنيه به دست حضرت مهدى ( عليه السلام ) از مطالبى ست كه راويان حديث در لابلاى روايات از خودشان اضافه كرده‌اند زيرا مىدانستند آن حضرت تمام مشكلات مسلمانان را حل و فصل مىنمايد و همانطور كه گفتيم مسأله قسطنطنيه قرنها مشكل بزرگ مسلمانان بود . و يا اينكه ممكن است مراد از قسطنطنيه ، پايتخت روم در زمان ظهور حضرت باشد و در برخى روايات از آن به شهر بزرگ روم تعبير شده ، همان شهرى كه طبق روايت ، حضرت و يارانش آن را محاصره نموده و با تكبير آزاد مىكنند .
اما سرنوشت اين روايت هر چه باشد حتى اگر آن را ساختگى فرض كنيم ، روايتى است متعلق به مؤلفى معروف كه حدود يكهزار و دويست سال قبل آن را نگاشته . چون تاريخ درگذشت ابن حماد سال 227 ه‌ . ق است و روايت را از تابعين قبل از خود نقل كرده . بنابراين ، اين روايت حداقل ، حاكى از تصوير ذهنى راويان آن زمان نسبت به وضع سياسى كلى سال ظهور و رايج بودن اخبار و وقايع ظهور حضرت نزد مسلمانان و جستجوى آنها از علائم ظهور بوده است .
علاوه بر آن ، محتواى بيشتر مطالب اين روايت يا در روايات ديگر آمده و يا نتيجه منطقى پيشامدهايى است كه در ديگر روايات بر آن تصريح شده است .

270