" پيش از قيام قائم ، مردم بوسيله آتشى كه براى آنان در آسمان پديد آيد و سرخى آن آسمان را بپوشاند ، از گناهانشان باز داشته شوند " [1] اين آتش پيش از بحران سياسى حجاز و يا در اثناء آن شعله‌ور خواهد شد . والله العالم خروج امام ( عليه السلام ) با بيم و اميد از مدينه طبق روايات ، لشكر سفيانى بر مدينه منوره تسلط كامل مىيابد و سه روز تمام ، اين شهر را در اختيار سپاهيان خود قرار مىدهد تا هر چه مىخواهند انجام دهند .
آنان افراد بنى هاشم را دستگير و شمارى از آنان را به قتل مىرساند . هدف از اين عمليات دستيابى به وجود مبارك امام است . ابن حماد روايت كرده كه :
" سفيانى به سوى مدينه حركت كرده و قريش را از دم شمشير بگذراند و چهار صد تن از مردان آنها و از انصار را بكشد و شكم زن ها را دريده و كودكان را به قتل رساند و خواهر و برادرى بنام محمد و فاطمه را از قريش كشته و بر دروازه مسجد مدينه آويزد ! " [2] و در همين صفحه از ابو رومان نقل مىكند كه مىگويد :
" سفيانى لشكرى به سوى مدينه اعزام كند تا هر يك از خاندان پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) را كه بيابند ، دستگير نمايند . در اين گير و دار مردان و زنانى از بنى هاشم كشته شوند . و مهدى و مبيّض ( منصور ) از مدينه به سوى مكه گريزند و سفيانى گروهى را به تعقيب آنها فرستد غافل از آن كه آنان به حرم امن خدا رسيده‌اند " و در روايتى ديگر آمده است كه " مردم مدينه به سبب خشم و هجوم سفيانى و جنايات وى شهر را ترك كنند " [3] .
امام باقر ( عليه السلام ) در روايت جابر بن يزيد جعفى مىفرمايد :

[1] بحار : 52 / 221 .
[2] نسخه خطى ابن حماد ص 88 .
[3] مستدرك حاكم ج 4 ص 442 .

265