چهار نفر و مردان شايسته بيش از چهل و افراد نجيب فزون از هفتاد و صالحان ، بيش از سيصد و شصت تن مىباشند و ظاهراً خضر و الياس نيز از اوتاد و پيوسته ملازم حريم قطب مىباشند .
اما صفات اوتاد ( بزرگان ) آن است كه يك لحظه از خدا غفلت نمىورزند و از مال دنيا مگر به اندازه لازم و ضرورى جمع نمىكنند و لغزشهاى بشرى از آنها سر نمىزند ، عصمت در آنها شرط نيست اما در قطب شرط است .
اما ابدال ( شايستگان ) مرتبه ايشان پائين تر از اوتاد ( بزرگان ) است و گاهى از آنها غفلت سر مىزند و با ذكر و ياد خدا آن را جبران مىكنند و عمداً از آنها گناهى صادر نمىشود .
اما صالحان ، مردان با تقوا و موصوف به عدالت‌اند ، از آنان گناه سر مىزند ولى با استغفار و پشيمانى آن را تلافى مىكنند ، خداوند مىفرمايد :
" كسانى كه تقوا پيشه كرده‌اند هرگاه از شيطان ، وسوسه و خيالى به آنها برسد ، همان لحظه خدا را به ياد آورند و بينائى و بصيرت پيدا كنند " .
آنگاه كفعمى مىگويد هرگاه يكى از آنها ، مرتبه اى از مراتب ياد شده را از دست بدهد ، فرد ديگرى از مرتبه پائين تر جانشين وى گردد و اگر فردى از صالحان كم شود ، شخصى از ساير مردم جايگزين او گردد " .
آنچه كفعمى درباره عمر طولانى إلياس پيامبر ( عليه السلام ) بيان كرده ، مطابق نظر عده اى از مفسران است كه در تفسير آياتى راجع به الياس اظهار كرده‌اند و بر اساس تعدادى از روايات كه از اهل بيت ( عليهم السلام ) رسيده ، آن حضرت زنده است و خداوند عمر او را همچون خضر طولانى نموده و آن دو بزرگوار هر سال در سرزمين عرفات و برخى اماكن ديگر حضور مىيابند .
* *

255