كوچكى از ناحيه مشرق بيرون آيد و با مردى از نسل ابو سفيان و لشكريانش مبارزه كند و مردم را به طاعت مهدى سوق دهد . " [1] بنى عباس در نهضتشان تلاش كردند تا روايات درفش‌هاى سياه را به سود خود بر ضدّ بنى اميه معنا كنند و به مردم بقبولانند كه جنبش ، حكومت و درفش‌هاى برافراشته آنان همان چيزى است كه در روايات پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) بشارت داده شده و مهدى ( عليه السلام ) از خاندان آنهاست ، از همين رو ابو جعفر منصور عباسى پسرش را مهدى نام گذاشت و سعى فراوان نمود تا قضات و راويان گواهى دهند كه اوصاف حضرت مهدى كه از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) نقل شده بر پسرش منطبق است . . . .
سرگذشت عباسيان در ادعاى مهدويت و انتخاب پرچم و لباسهاى سياه در كتب تاريخ ضبط شده است اين ترفند عباسيان در اوائل ، مقدارى به سود آنها تمام شد ، اما اين حيله‌گرى به سرعت توسط دانشمندان ، راويان حديث و امامان ( عليهم السلام ) كشف و حقيقت ، روشن گرديد . زيرا هيچيك از آنان داراى صفات حضرت مهدى ( عليه السلام ) نبودند و آنچه را پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) وعده فرموده بود بدست آنان تحقق نيافت و هيچكدام نتوانستند حتى در كاخ خود عدالت را برقرار سازند !
به گفته برخى روايات ، آخرين خلفاى عباسى معترف بودند كه مسأله ادعاى مهدويّت پدران آنها از ريشه و اساس جعلى و دروغ بوده است .
به نظر مىرسد ادعاى مهدويت در حوادث پايانى قرن اول هجرى زمينه مناسبى داشته ، زيرا مسلمانان تحت سلطه بنى اميه سختى هاى زيادى را متحمل و عملا مظلوميت اهل بيت ( عليهم السلام ) را لمس مىكردند ، به همين جهت نقل رواياتى از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) مبنى بر مظلوميت اهل بيت و بشارت به ظهور حضرت مهدى ( عليه السلام ) در بين

[1] نسخه خطى ابن حماد ص 84 و 85 .

229