در روايات آمده است كه سنّ مبارك حضرت فاطمه معصومه ( عليها السلام ) كمتر از بيست سال بوده است و شايد علت اينكه ايرانيها آن حضرت را " فاطمه معصومه " و يا " معصومه قم " مىنامند بخاطر كمى سنّ و پاكى آن بزرگوار از گناه باشد ، زيرا معصوم در فارسى به معناى بى گناه است و از همين رو به طفل خردسال نيز معصوم مىگويند .
از روايتِ بعدى كه از امام رضا ( عليه السلام ) نقل شده ، ظاهر مىشود كه امامان ( عليهم السلام ) ، از به دو تأسيس شهر قم ، مردم اين شهر را از ياران حضرت مهدى ( عليه السلام ) بشمار آورده‌اند و دوستى و محبت مردم اين شهر نسبت به آن حضرت ، قبل از ولادت او معروف بوده است ، از صفوان بن يحيى نقل شده كه گفت :
" روزى خدمت امام رضا ( عليه السلام ) بودم ، سخن از اهل قم و علاقه آنان نسبت به حضرت مهدى ( عليه السلام ) به ميان آمد ، حضرت براى آنان طلب آمرزش كرد و فرمود : خداوند از آنان خشنود باشد ، آنگاه فرمود : بهشت ، داراى هشت در است كه يكى از آنها مخصوص اهل قم است ، آنان ( اهل قم ) بهترين پيروان ما از ميان شيعيان جهانند ، خداوند ولايت ما را در سرشت آنان قرار داده است " [1] قابل توجه است كه محبت اهل قم نسبت به حضرت مهدى ( عليه السلام ) همچنان پرشور و زنده تا زمان ما باقى مانده است ، اين حقيقت را در ايمان ، عملكرد و ظاهر زندگى قمىها حتى در نامگذارى فرزندان ، مساجد و مؤسسات خود بنام آن حضرت ، بگونه‌اى كه شايد كمتر خانه اى از اين نام خالى باشد ، مىتوان مشاهده نمود .
صاحب بحار الانوار دو روايت از امام صادق ( عليه السلام ) نقل كرده كه نشانگر آينده شهر قم و نقش آن پيش از ظهور حضرت مهدى ( عليه السلام ) است .
روايت اول مىگويد :
" خداوند بوسيله شهر كوفه بر ساير شهرها ، حجت و برهان اقامه كند و به وسيله مؤمنان آن شهر بر

[1] بحار : 60 / 216 .

218